Τρίτη 20 Δεκεμβρίου 2011

Τι πετάω και τι κρατάω από το 2011

Δόθηκε η ιδέα από μια κοπέλα στο Twitter και voila! ;)

Θα πετάξω (με μεγάλη δύναμη και θα φωνάξω "ΠΟΤΕ ΞΑΝΑ"):
  • Τις στιγμές των Πανελλαδικών, όλα αυτά τα κλάμματα και το άγχος
  • Εκείνη τη ΡΗΜΑΔΑ τη μέρα που βγήκαν τα αποτελέσματα κι έκλαιγα περισσότερο απ'όταν βγήκα από την κοιλιά της μάνας μου, απογοητευμένη και νομίζοντας πως τα όνειρά μου κατέρρευσαν
  • Τα ατέλειωτα ξενύχτια για διάβασμα κι ασκήσεις... Κι ειδικότερα εκείνο που είχα κάτσει μέχρι τις 5 το ξημέρωμα...
  • Τα 10 κιλά που έβαλα σε 9 μήνες (δηλαδή κατά τη διάρκεια των Πανελλαδικών)
  • Όλα τα άσχημα που άκουσα, έμαθα, έζησα και με πήγαν πίσω
  • Τους ανθρώπους που με άφησαν πίσω είτε ηθελημένα είτε όχι, μάλλον τους άφησα κι εγώ για να καταλήξει έτσι...

 Θα κρατήσω για πάντα στην καρδιά μου:
  •   Τη στιγμή που άφησα το στυλό κάτω και παρέδωσα το τελευταίο μου γραπτό, δεν ήξερα τι νιώθω. Κάτι σαν ελευθερία και θλίψη μαζί, για τις στιγμές που έρχονται και για τις στιγμές που φεύγουν αντίστοιχα
  • Τις συναυλίες και τις βόλτες και όλες μα όλες αυτές τις εξόδους που τόσο είχα πεθυμήσει να κάνω αλλά δεν μπορούσα. Η συναυλία του υπεραγαπημένου μου Φοίβου Δεληβοριά στο Earth, Wind & Music Festival , η συναυλία του υπέροχου Κωστή Μαραβέγια στην Τεχνόπολη του Κεραμεικού και το απλά-απίστευτο-σου-λέω Ark Festival !♥
  • Τον ύπνο και τις διακοπές... Αχ αυτές οι διακοπές..! Όμορφες στιγμές, ξέγνοιαστες. Να μην σε νοιάζει!
  • Τη στιγμή που κράτησα στην αγκαλιά μου το σκυλί μου για πρώτη φορά... Το υπέροχο πλασματάκι μου που σε λίγες μέρες γίνεται 10 μηνών!
  • Και τέλος, το πόσο μ'αρέσει αυτό που ζω τώρα... Τα γέλια που ρίχνουμε... Και τους ανθρώπους που μου στέκονται σε κάθε στιγμή της ζωής μου, κάθε μέρα και λεπτό και μου δείχνουν πως ΑΞΙΖΟΥΝ να βρίσκονται στην καθημερινότητα μου.
Με το καλό να έρθεις 2012, με το καλό να φύγεις 2011... Όσο δύσκολο/έντονο/σύντομο/κουραστικό αλλά και όμορφο/γλυκό/χαρούμενο ήσουν!
Πείτε μου κι εσείς τι κρατάτε και τι πετάτε από το 2011, ανυπομονώ :)

Τρίτη 13 Δεκεμβρίου 2011

Τα μπλουζ της άγριας νιότης

*Χαράματα Τετάρτης*

Τακούνια ακούγονται να περπατούν στο δρόμο, κλακ-κλακ. Αυτός ο ήχος από τα καινούρια της τακούνια. Να πάλι, σκεφτόταν μόνο αριθμούς. Παρά τη δουλειά, το τρέξιμο, την κούραση, την αυπνία ένιωθε κι εκείνη σαν να είναι ένας ακόμη αριθμός μέσα στη μεγάλη πόλη που σε λίγο θα έσβηνε τα φώτα της, θα φορούσε το λαμπερό της χαμόγελο και θα ξεχνούσε ό,τι συνέβη εκείνο το βράδυ, όπως και κάθε φορά.

-Γεια! -...γεια σου.
-Είσαι καλά; Πόσος καιρός πέρασε. Άλλαξες... -Όλα μια χαρά. Όλα έχουν βρει μια τάξη... Όλα καλά. Όπως παλιά.
-Χαίρομαι! Θα κάτσεις για ώρα; -Ίσως, για άλλο ένα ποτό. Εσύ;
-Κι εγώ κάπως έτσι. Χάρηκα που σε συνάντησα! -Παρομοίως. Καληνύχτα.


...


-Χορεύουμε? Θυμάμαι πάντα σ'άρεσε το tango. 

Τα χέρια σμίγουν, τα σώματα αγκαλιάζονται και τα βήματα χορεύουν μόνα τους στον ρυθμό...

Και το tango έγινε μπλουζ, και το μπλουζ τραγούδι χωρίς μουσική που, όμως, συνέχισε να συνοδεύει κάθε βήμα, κάθε λέξη, κάθε κλακ-κλακ μέχρι που χάραξε και τα μπλουζ της άγριας νιότης ακόμη ηχούσαν σαν κάτι γλυκόπικρο μα έντονο...

-Άκου... Θέλει φωτιά και πάθος και λάθη και χρώματα μοναδικά... Γιατί αυτή είναι η μόνη συνταγή που θα μπορέσει να σου δώσει τη ζωή..! Σςςς... Κοίτα... Ξημέρωσε...
-Μη, μη με γυρνάς πίσω... ¨Εφυγαν πια οι σκέψεις για το τότε. Ξέρεις, έμαθα να κοιτάω μπροστά.
Και να, τα κλακ-κλακ, τώρα πιο γρήγορα, βροχή, το βήμα όμως κουρασμένο...

 
 Το βλέπεις? Ψάξ'το, θα το δεις. 
Ψάξε... για τα κρυμμένα "σ'αγαπώ" στους ξεβαμμένους τοίχους!

Κοίτα... Να, βρήκα ένα.
 

Τετάρτη 7 Δεκεμβρίου 2011

Παιδιά, παιδιά! Είμαι ακόμη εδώ... Σας έχω χάσει τελευταία, δεν προλαβαίνω, με τούτα και με κείνα σχεδόν δεν ανοίγω καθόλου τον υπολογιστή!
Αχ και που λέτε, τι να σας πρωτοπώ! Έχω γίνει ένα με το πνεύμα των Χριστουγέννων, χαρά και τσαχπινιά συνέχεια φάση! Εντάξει, παιδευόμαστε λίγο στη σχολή, δεν πολυδιαβάζω ακόμη να πω την αλήθεια μου. Δεν ξέρω πως να το εξηγήσω, αυτή η περίοδος είναι πολύ όμορφη! Καινούριες παρέες, βόλτες, γέλια, βλακείες στο κυλικείο..
Έμαθα και Jungle Speed, αμέ! :Ρ Τώρα, θα μου πείτε τι είναι το Jungle Speed..; Λοιπόν, είναι ένα τέλειο παιχνιδάκι με κάτι χαρτιά με σχήματα και το όλο θέμα βασίζεται στα αντανακλαστικά! Είναι πολύ παρεϊστικο!
Α, και πήγα την Κυριακή και είδα εκείνη την ταινία για την οποία σας έλεγα εδώ. Το Τανγκό των Χριστουγέννων. Να τη δείτε οπωσδήποτε έτσι, δεν χρειάζεται καν να το πω ;)

Αυτά τα νέα μου, πείτε μου και τα δικά σας! Σας φιλώ, καληνύχταααααα!

Κι ένα τραγούδι που το έχω στο repeat...

Κυριακή 27 Νοεμβρίου 2011

Photography

Καλησπέρα φίλοι και φίλες μου! Ήθελα μέρες τώρα να γράψω κάτι αλλά όλο κατέληγα κάπου που δεν ήθελα ή δεν μου άρεσε τελικά αυτό που έγραφα με συνέπεια να έχω προσθέσει ακόμη μερικές αναρτήσεις στα πρόχειρα.. :Ρ
Το λοιπόν, σήμερα μια φίλη μου από τη σχολή ανέβασε αυτό το video, το οποίο με συγκλόνισε και είχα μείνει με το στόμα ανοιχτό.
Είναι συναρπαστικό το πως φαίνεται ο γαλαξίας και το πως μπορεί κάποιος να σε κάνει να ταξιδέψεις -έστω νοερά- εκεί που τραβήχτηκε ένα βίντεο ή μια φωτογραφία.
Αφού διάβασα και την περιγραφή, πήγα και στην σελίδα του φωτογράφου στο facebook όπου οι φωτογραφίες με συνάρπασαν ακόμη περισσότερο!
Ο Terje Sørgjerd νομίζω έγινε αυτομάτως ένας από τους αγαπημένους μου φωτογράφους. :)


"The Narrows" from Zion National Park, Utah.

"Paradise Pool" - in Dominica
"The Light of God" from Antelope Canyon, Page Arizona

"River of Love" - Zion National Park

"The Arctic Light"

The Total Lunar Eclipse, June 16th from Cappadocia in Turkey
Ελπίζω να σας άρεσαν κι εσάς όσο άρεσαν και σε εμένα. 

Καληνύχτα και καλή μας εβδομάδα :)

Δευτέρα 21 Νοεμβρίου 2011

Προφανώς και μου λείπουν τα βράδια που μιλούσαμε.
Προφανώς και μου λείπουν τα μηνύματα που στέλναμε.
Προφανώς και μου λείπουν οι στιγμές που γελούσαμε.
Προφανώς και μου λείπουν οι φωτογραφίες που μου έστελνες.
Προφανώς και μου λείπουν οι χτύποι που έχανε η καρδιά μου όταν έβλεπα πως είχα μήνυμά σου.
Προφανώς και μου λείπουν οι ψαγμένες μουσικές που μου έστελνες.
Προφανώς και μου λείπουν όλες οι συμβουλές που μου έδινες.
Προφανώς και μου λείπουν οι στιγμές που παραλίγο να ζήσουμε απο κοντά.
Προφανώς και μου λείπουν οι στιγμές που έλεγα στον εαυτό μου πως δεν μου αρέσεις.
Προφανώς και μου λείπουν τα σχόλιά σου στο προφίλ μου στο facebook.
Προφανώς και μου λείπουν οι στιγμές που σου σχολίαζα κάτι και ήξερα για τι ακριβώς μιλούσες.

Προφανώς και μου λείπεις εσύ..! Προφανώς και μου λείπουν τα πάντα.
Είναι παράλογο, τόσο παράλογο...




Οι έρωτες καρδιά μου δεν πεθαίνουν μα κοιμούνται, για να μπορούν κρυφά να κοροϊδεύουν τον καιρό...

Τετάρτη 16 Νοεμβρίου 2011

Παίζουν τυφλόμυγα στο δρόμο τα παιδιά
κι είν' οι μορφές τους τρομαγμένα περιστέρια...
Μου έδειχνες το Σείριο μια βραδιά,
μα εγώ δεν είχα μάτια για άλλα αστέρια...

Τα χρόνια πέρασαν, περνάμε άλλη φάση
κι αν σε προσπέρασα δε σε έχω ξεπεράσει
όχι, δεν είναι η μοναξιά που με πειράζει
μόνο το βλέμμα ενός παιδιού που με κοιτάζει.


Πόσο σου μοιάζει, πόσο μου μοιάζει
Πόσο σου μοιάζει, πόσο μου μοιάζει.

Ποιον ξεναγείς απόψε στα άστρα του ουρανού σου
και με τα παραμύθια σου ποιον ξεγελάς
αυτά που τώρα τα θυμάσαι και γελάς
σου κλέβαν κάποτε τον ύπνο και το νου σου.

Τα χρόνια πέρασαν, περνάμε άλλη φάση
κι αν σε προσπέρασα δε σε έχω ξεπεράσει
όχι, δεν είναι η μοναξιά που με πειράζει
μόνο το βλέμμα ενός παιδιού που με κοιτάζει.

Πόσο σου μοιάζει, πόσο μου μοιάζει
Πόσο σου μοιάζει, πόσο μου μοιάζει...


Δευτέρα 14 Νοεμβρίου 2011

Χωρίς τίτλο...

Μάλλον κάποια πράγματα πρέπει να τελειώνουν απότομα και απρόσμενα για να καταλάβεις την πραγματική αξία τους...

"Κοίτα να ντύνεσαι καλά κι έρχεται κρύο... Ξέρεις, δεν είπα πουθενά για μας τους δύο..."

Πέμπτη 10 Νοεμβρίου 2011

Εδώ τα καλά βραβεία! :Ρ

Καλησπέρα πέρα για πέρα!!! :)

Να, είδα 2 βραβειάκια για μένα στο blog της τόσο γλυκιάς Lyriel, το ένα είναι αυτό
και το άλλο αυτό
Ευχαριστώ πολύ :) Η αλήθεια είναι πως χαίρομαι όταν γυρνάω σπίτι και βλέπω ένα σχόλιο από κάποιον ή ένα βραβειάκι ή οτιδήποτε! Χαμογελάω πάντα όταν τα βλέπω :)

Όπως είθισται, λοιπόν, θα τα δώσω κι εγώ σε μερικούς φίλους μου από εδώ μέσα που έχουν όμορφες αναρτήσεις και με εμπνέουν.

1. Η Νάντια, που είναι μικρή και γλυκιά και γεμίζει με αισιοδοξία τις αναρτήσεις της!
2. Η Summertime Blues που είναι περίεργη και μυστήρια αλλά παρόλ' αυτά λέει πολλά κι ενδιαφέροντα με λίγες λέξεις .
3. Η Κατερίνα που είναι πολύ ευαίσθητη και τα λέει χύμα και τσουβαλάτα, της το δίνω για να χαμογελάσει λίγο και να σταματήσει να γκρινιάζει! ;)


Αύριο Παρασκευή επιτέλους, δεν έχω μάθημα τις Παρασκευές. Αχ, πως πέρασε κι αυτή η βδομάδα! Ναι, σαν τη μάνα μου ακούγομαι τώρα.. Αλλά ρε σεις, πως πέρασε!? Ουφ, πάω για ύπνο. Καληνύχτααα!

Δευτέρα 7 Νοεμβρίου 2011

Στο τέλος όλα θα πάνε καλά. Αν δεν πάνε, δεν είναι το τέλος!

Άκου να δεις. Ήμουν έτοιμη να αρχίσω να σας γράφω πως τις τελευταίες μέρες όλους όσους βλέπω μου λένε πως δεν είναι καλά, πως η περίοδος που περνούν είναι δύσκολη, πως δεν ξέρουν πως να τα βγάλουν πέρα... Κι εδώ στα blogs το ίδιο διάβαζα...
Και στεναχωριόμουν μέρα με τη μέρα κι εγώ με διάφορα γεγονότα κι ήθελα να σας πω πως κι εγώ τα ίδια περνάω...
Και πως έχουν περάσει άπειρες σκέψεις από το μυαλό μου, πιθανές λύσεις, ευχές και όνειρα που έκανα πριν μερικά χρόνια για την περίοδο που ζω τώρα -τη φοιτητική.
Και πως τελικά κατάλαβα πως μάλλον ισχύει το ρητό <<Αλλαι μεν βουλαί ανθρώπων, άλλα δε Θεός κελεύει.>> Δηλαδή, άλλες είναι οι επιθυμίες του ανθρώπου κι άλλα ο Θεός προστάζει. 


Όμως να, σήμερα που καθόμουν εδώ στο μικρό μου λαπτοπάκι και διάβαζα απο δω και διάβαζα κι απο κει διάβασα κι αυτό το εξαιρετικό <<Στο τέλος όλα θα πάνε καλά. Αν δεν πάνε, δεν είναι το τέλος!>>
Σαν να αναπτερώθηκα ρε παιδιά! Σαν να γέμισα ελπίδα πάλι! Αισιοδοξία, χαρά! Αυτά μας έχουν μείνει ρε γαμώτο, αυτά μόνο! Και σε αυτά δεν θα έπρεπε να στηριζόμαστε? Με αυτόν τον τρόπο προσπερνάμε τις δυσκολίες και προχωράμε στη ζωή μας για το καλύτερο... Γι'αυτό φιλαράκια μου, όποτε νιώθετε άσχημα να διαβάζετε αυτή την προτασούλα, εγώ την έγραψα ήδη σε χαρτί και την κόλλησα κατευθείαν στον φελλοπίνακά μου. Θα της ρίχνω μια ματιά που και που... 


Ταίριαξε ακριβώς... ;-) 

Καλό βράδυ... 
Αναστασία ♥

Δευτέρα 31 Οκτωβρίου 2011

Όλα αυτά που ήταν σκέψεις

Τα γεια που είπαμε
Οι λέξεις που κρύψαμε
Τα ναι και τα όχι που επιδιώξαμε
Οι σκέψεις που κάναμε
Αυτοί που γνωρίσαμε κι αυτοί που αγνοήσαμε
Οι κλεφτές ματιές που ρίξαμε
Οι απόψεις που μοιραστήκαμε
Τα τραγούδια που ακούσαμε
Τα συνθήματα που φωνάξαμε
Τα γέλια που ρίξαμε
Οι στιγμές που καθίσαμε κι αυτές που τρέξαμε
Τα μέρη που ζήσαμε και κάναμε πως τα ξεχάσαμε
Τα φώτα που σβήσαμε
Όση σκόνη γίναμε
Το χρώμα που δώσαμε
Τα λάθη που κάναμε αλλά δεν παραδεχτήκαμε
Οι φωτογραφίες που είδαμε
Η αγωνία που ομολογήσαμε
Τα όνειρα που φανερώσαμε
Τα μηνύματα που στείλαμε
Τα τηλέφωνα που δεν πήραμε
Οι ευχές που χαρίσαμε
Οι δρόμοι που περάσαμε
Κι όλα αυτά που προσπεράσαμε
Μακάρι να τ'αλλάζαμε.

Η ζωή νά 'ταν το τιμόνι που θα οδηγούσαμε!
Θα το πηγαίναμε εκεί που θέλουμε και θα ζωγραφίζαμε το χαμόγελο στα πρόσωπά μας, τα πρόσωπα που θέλουμε να βλέπουμε καθημερινά στο είδωλο του καθρέφτη μας...

Κυριακή 30 Οκτωβρίου 2011

Οι μικρές στιγμές που αξίζουν

Καλησπέραααααα! Ωπ, άλλαξε κι η ώρα! Μπαίνει ο χειμώνας για τα καλά. Τι κάνετε? 
Αυτές τις μέρες ήμουν στο χωριό μου το Λεχούρι.
Εντάξει, δεν φαίνεται και πολύ στη φωτογραφία :Ρ Νομίζω πως θα έπρεπε να αφιερώσω ένα blog post στο χωριουδάκι μου κάποια στιγμή!

Ήμασταν όλοι μαζί, οικογενειακώς και μ'άρεσε πολύ τελικά! Οι γονείς μου, ο αδερφός μου, το σκυλί μας κι εγώ. Να σας δείξω και τη μικρή μας μιας και την ανέφερα:
Κι εδώ η μανούλα μου κι εγώ:

Δυστυχώς, συνειδητοποιώ πως με όλους τους ρυθμούς της καθημερινότητας στις πόλεις "χανόμαστε" με την οικογένειά μας κι έτσι χάνουμε μικρές αλλά μοναδικές στιγμές. Άθελά μας...

Οι ατάκες που πετάγονται την ώρα της μπιρίμπας το βράδυ απλά δεν υπάρχουν... :)
Καληνύχτα φιλαράκια μου!

Τρίτη 25 Οκτωβρίου 2011

Αλήθειες που κρύβονται

Ξεκινώ αυτή την ανάρτηση χωρίς να ξέρω τι ακριβώς θα γράψω ή γιατί θα γράψω... Χμ, ίσως το γιατί να το ξέρω -γιατί θέλω απλά να πω και να γράψω αυτό που σκέφτομαι τώρα.
Ξεκίνησε η σχολή μου! :) Ναιιιι! Ξεκίνησαν τα μαθήματα, όλα καλά. Σήμερα κάναμε "Γενική Λογιστική" και γούσταρα πολύ με την όλη κατάσταση που είχε δημιουργηθεί, η καθηγήτρια απίστευτη και τα παιδιά πολύ πιο χαλαρά απο χθες που ήταν η πρώτη μέρα. Παρένθεση, η πρώτη μέρα ήταν απαίσια, αναρωτιόμουν πότε θα ανοίξει η γη να με καταπιεί, να μην υπάρχω εκεί, σε αυτήν την αίθουσα με τους 60 άγνωστους. Όμως κάθε αρχή και δύσκολη δεν λένε? Ας μου πει κάποιος ναι, έτσι λένε... 

Σας έχει τύχει ποτέ να βρεθείτε σε μια παρέα και να χαθείτε στις σκέψεις σας και σε όλα αυτά που συμβαίνουν το τελευταίο διάστημα; Μου συνέβη σήμερα. Παράξενο είναι... Δηλαδή δεν ξέρω ακριβώς, απλά έβλεπα τους φίλους μου και λέγαν βλακείες και τσιλιμπουρδίζανε και πειραζόντουσαν κι εγώ δεν ήμουν τόσο εκεί όσο είμαι συνήθως...

Γυρνώντας σπίτι πέτυχα αυτή την αφίσα

"Αλήθειες που κρύβονται και έρωτες που θα φανερωθούν σε έναν μόνο χορό.."

Το τανγκό και τα Χριστούγεννα... Είναι δύο πράγματα που λατρεύω σε αυτή τη ζωή. Τα Χριστούγεννα γιατί είναι πανέμορφα με λαμπάκια και χαρά και γιορτές και φαγητά και όλα αυτά που σε κάνουν να χαμογελάς! Το τανγκό γιατί μετά τα μαθήματα λάτιν που έκανα το λάτρεψα... Δεν υπάρχει πιο ερωτικός χορός από το αργεντίνικο τανγκό... Κάποια στιγμή θα ξαναπαρακολουθήσω μαθήματα, θα επιλέξω το τμήμα του αργεντίνικου και θα μάθω όλες τις κινήσεις απ' έξω... Το θέλω τόσο πολύ! ♥

Τελικά, που θέλω να καταλήξω... 

Μέχρι την τελευταία στιγμή της μέρας κάτι μπορεί να δεις, να ακούσεις, να διαβάσεις που θα σου αλλάξει τελείως την διάθεση και θα σε κάνει να βάλεις ακόμα ένα όνειρο στο μυαλό σου...
•Περιμένω λοιπόν με μεγάλη ανυπομονησία τα Χριστούγεννα για να στολίσουμε το δέντρο μας, να φάω πολλά σοκολατάκια lacta και ferrero και ιον αμυγδάλου (η πρώτη μου αγάπη και παντοτινή άλλωστε ;-) ) και να πάω ατέλειωτες βόλτες στο στολισμένο Σύνταγμα και την απίστευτη Ερμού...
•Μέχρι τα Χριστούγεννα υπόσχομαι στον εαυτό μου να κάνω ένα ταξίδι... "Μακριά, πολύ μακριά να ταξιδεύουμε..."
•Επίσης λέω από το 2012 να γραφτώ για εκείνα τα μαθήματα τανγκό. Έχω τα παπούτσια στην ντουλάπα και νιώθω να μου φωνάζουν πως παρακάθισαν στο ράφι για παπούτσια χορού και πως θέλουν να χορέψουν.
•Θέλω να ερωτευτώ. Και να με ερωτευτούν...
•Θέλω να σταματήσω να λέω θέλω γιατί μου φαίνεται πολύ εγωιστικό και αυταρχικό...

Τελικά, θέλω να είμαι πιο ζωντανή, πιο δραστήρια, πιο τολμηρή, πιο εγώ. 
Να έχετε ένα όμορφο βράδυ...

Αναστασία ♥

Πέμπτη 20 Οκτωβρίου 2011

Δεν το ήθελε η μοίρα... Μην φοβηθείς τη φωτιά!

Κοίτα, κοίτα...
Τι είναι η στάχτη; Κοίτα...
Κοίτα, κοίτα, κοίτα...
Μη φοβηθείς την φωτιά!
Μια σαΐτα στου καημού την πλάτη, μια σαΐτα που σε πονάει με τον νοτιά...

Τόσο καιρό δεν ήξερα πόσα καρφιά χωράει, τόσο καιρό δεν ήξερα μια σταυρωμένη αγάπη. Όχι αγάπη, όχι αγάπη μόνο του άπιαστου η ψευτιά...

Νομίζει η καρδιά πως μισεί ό,τι αγαπάει και ό,τι φοβάται να βρει κι είναι δειλός του Σαββάτου ο πηλός, άγγελος απατηλός... Ψάχνεις και 'συ σαν καδένα μισή τ' άλλο μισό κι αν είμαι εγώ... Δεν το 'θέλε η μοίρα μαζί...

Κοίτα, κοίτα...
Τι είναι η στάχτη; Κοίτα...
Κοίτα, κοίτα, κοίτα...
Μη φοβηθείς την φωτιά!
Μια σαΐτα στου καημού την πλάτη, μια σαΐτα που σε πονάει με τον νοτιά...

Τόσο καιρό δεν ήξερα πόσα καρφιά χωράει, τόσο καιρό δεν ήξερα μια σταυρωμένη αγάπη. Όχι αγάπη, όχι αγάπη μόνο του άπιαστου η ψευτιά...

Τρίτη 18 Οκτωβρίου 2011

Shhhhh... 7 secrets

Η blogoφίλη μου Νάντια μου έδωσε απλόχερα το "Tell me about yourself" award και δεν έχασα ευκαιρία, αμέσως ενθουσιάστηκα και άρχισα να γράφω! Ευχαριστώ πολύ Νάντια :)
Παρακάτω 7 μικρά ή μεγάλα (ποιος ξέρει..?) μυστικά μου:

1.Το πρώτο που μου ήρθε στο μυαλό είναι κάτι που δεν το γνωρίζουν οι διαδικτυακοί μου φίλοι μιας και δεν με έχουν δει από κοντά. Για σας λογικά θεωρείται μυστικο, σωστά?
Είμαι λιγουλάκι παχουλούλα.. Δεν έχω θέμα με τα κιλά μου πλέον, όμως στο παρελθόν μου είχαν δώσει πολλές φορές στενοχώρια. Ήμουν κι εγώ ένα θύμα κοινωνικού ρατσισμού αυτής της τόσο στενόμυαλης κοινωνίας που το μόνο που ξέρει είναι να φοράει παρωπίδες... Να σας πω και το άλλο, πήρα την απόφασή μου κι άρχισα διατροφή -έχω χάσει 6,5 κιλά- και είμαι πραγματικά πολύ περήφανη για τον εαυτό μου. Να ζήσουν οι χοντρούλες που έχουν αισθήματα και πολλά πιασίματα!!!

2.Βάζω τον εαυτό μου μονίμως σε ένα τριπάκι πλατωνικών ερωτικών σχέσεων...  Συνειδητοποίησα πως για να ξεφύγεις απο αυτές είναι να φανερώσεις τα συναισθήματά σου, να πεις, να γράψεις, να φωνάξεις στο συγκεκριμένο πρόσωπο όλα αυτά που σε κάνουν να νιώθεις αυτές τις μικρές πεταλούδες στο στομάχι... Αχ και να μην γίνονταν μεγαλύτερες με τον καιρό...

3.Τον Απρίλη του 2011 πήραμε σκυλάκι, τη Μάγια. Πλέον είναι ένα "τερατάκι" 8,5 κιλών και είναι ο έρωτας της ζωής μου, το απαραίτητο συστατικό μου για να συνεχίσω την καθημερινότητά μου... Μπορεί όσοι από εσάς δεν είχατε ποτέ σκυλί για κατοικίδιο, να λέτε πως λέω βλακείες και πιστέψτε με σας καταλαβαίνω γιατί κι εγώ ορκιζόμουν πως ο δεσμός μεταξύ ανθρώπων είναι ισχυρότερος. Πόσο λάθος κάνουμε μερικές φορές...

4.Λατρεύω τη σοκολάτα γάλακτος και όλα τα γλυκά γενικότερα αλλά τη σοκολάτα περισσότερο απ' όλα... Πιστεύω πως θα μπορούσα να ζήσω μόνο τρώγοντας σοκολάτα. Δυστυχώς, ο διατροφολόγος μου έχει άλλη άποψη. (αμάν κι εσύ ρε Παντελή!)

5.Ξεχνιέμαι όταν στον ελεύθερο χρόνο μου μαγειρεύω. Μ' αρέσει να κάνω οτιδήποτε βρω ενδιαφέρον είτε σε μαγειρική είτε σε ζαχαροπλαστική. Μεταξύ μας, προτιμώ τη ζαχαροπλαστική γιατί πάντα επιλέγω συνταγές με σοκολάτα και.... τι να κάνουμε! Το να ξεκουταλεύεις τη λιωμένη σοκολάτα από το μπεν μαρί είναι ΑΠΟΘΕΩΣΗΗΗΗ! ;-)

6. Ήθελα να γίνω γιατρός, παιδίατρος-παιδοχειρούργος από μικρό παιδί. Οι φετινές πανελλαδικές με κατέταξαν στη διοίκηση της ιατρικής κι όχι στην κανονική ιατρική... Μη με ρωτήσετε γιατί δεν ξαναδίνω... Κουράστηκα πολύ, ξενύχτησα, έκλαψα, ξεπατώθηκα και έβγαλα ένα 14. Το να δώσω στις φετινές πανελλαδικές ήταν μία από τις χειρότερες εμπειρίες της ζωής μου και σίγουρα δεν θα ήθελα να την επαναλάβω...

7. Τέλος, πίστευα, πιστεύω και θα πιστεύω πως τα πάντα γίνονται για κάποιο λόγο. Είναι νομίζω η αισιόδοξη άποψη των καταστάσεων. Ακόμα και το γεγονός ότι γνώρισα εσάς από όλη την blogoσφαιρα έγινε για κάποιο λόγο... Κι ακόμα κι αν μέσα σε αυτά τα πάντα κρύβονται στενοχώριες, θυμός, λύπη, ερωτηματικά κάποιος λόγος βρίσκεται και λύνονται όλα... ή τα λύνουμε, καλύτερα, γιατί όλοι μας έχουμε τη δύναμη να λύσουμε ακόμα και το μικρότερο προβληματάκι που μας φαίνεται βουνό.

Αυτά για μένα. Τώρα η σκυτάλη στους επόμενους 15..
# include "alterMode.h" 
'σώψυχα και λίγη πλάκα...
*Αθεράπευτα Αθεράπευτη
9310
A Falling Star
ANGELS
BiScoto
Everybody knows that you're Insane ♥ 
LIVE THE LIFE
Logos_en_drasei 
Magic is everywhere... 
Summertime blues
Where is my blog?  
Ονειροπολώ [?] 
Το ουσιαστικό  

Μερικοί έχετε κάνει αντίστοιχη ανάρτηση -δεν χρειάζεται φυσικά να ξανακάνετε!
Χάρηκα πολύ που σας έγραψα όλα τα παραπάνω κι ας θεωρούνται μικρά μυστικά...

Να έχετε ένα υπέροχο βράδυ κι εσύ Lyriel που είσαι στα ξένα ένα πανέμορφο απόγευμα...
Σας φιλώ :)

Κυριακή 16 Οκτωβρίου 2011

Greenwich park

Οι παρακάτω φωτογραφίες είναι του Γιώργου Λαμπαδαρίου. Μ'αρέσει πολύ ο τρόπος που χρησιμοποιεί την φωτογραφική του μηχανή, είναι σαν να σε μεταφέρει κι εσένα εκεί που είναι τραβηγμένο κάθε στιγμιότυπο... Η κάθε φωτογραφία θέλει κάτι να πει ή να δείξει...
Αν αναρωτιέστε για το ποια είναι η αγαπημένη μου θα σας πω αυτή. Απο τις συγκεκριμένες σε αυτή την ανάρτηση όμως  θα σας πω πως την αγαπημένη μου την άφησα για το τέλος...






Η αγάπη ζει... για πάντα.

(All photos by George I. Lampadariou www.lampadariou.com)

Παρασκευή 14 Οκτωβρίου 2011

Χειμώνιασε

Μέσα σε όλη την περίεργη κατάσταση που επικρατεί αυτό το διάστημα, ο καιρός έβαλε το αδιάβροχό του και άρχισε να ρίχνει όλο το νερό που είχε μαζέψει από το καλοκαίρι... Αυτή η ανάρτηση, μια προσπάθεια να σας δώσω να καταλάβετε τι είναι το φθινόπωρο κι ο χειμώνας για μένα.

Ατέλειωτο χουζούρι κάτω από το πάπλωμα με ατέλειωτα πατήματα στο "Snooze" του κινητού
Καφές φίλτρου με άρωμα φουντούκι
 Ζεστά φορέματα με μπότες...
Πραγματικά πιστεύω πως τον χειμώνα είναι ο πιο συνηθισμένος συνδυασμός ρούχων που κάνω... Πόσο άνετα είναι τα φορεματάκια!
 Ζεστές σουπίτσες
Τις προάλλες πέτυχα μια συνταγή στο ίντερνετ, "Κρεμμυδόσουπα με γιαούρτι". Φαινόταν εξαιρετική και κράτησα τη συνταγή. Ιδού: 
Υλικά (για 1 μερίδα)
2 μέτρια κρεμμύδια
2 κλωνάρια σέλινο
¼ μικρό λάχανο
2 μέτρια καρότα
1 μικρό πράσο
1 κουτ. ελαιόλαδο
Χυμός από 1 λεμόνι
¼ κουτ. πάπρικα
¼ κουτ. σκόρδο σκόνη
Αλάτι, πιπέρι
1 κουτ. άπαχο γιαούρτι
Εκτέλεση
Ψιλοκόβετε τα λαχανικά και τα βράζετε σε κατσαρόλα μαζί με περίπου 50 γραμ. νερό. Αφού πάρουν μια βράση, τα αφήνετε να σιγοβράσουν για ακόμα 20 λεπτά. Τα σουρώνετε και κρατάτε το ζουμί ξεχωριστά. Αδειάζετε τα λαχανικά στο μπλέντερ, προσθέτετε το ελαιόλαδο, το χυμό λεμονιού, την πάπρικα, τη σκόνη σκόρδου, αλάτι, πιπέρι και τα αναμειγνύετε. Προσθέτετε στο μπλέντερ το ζουμί και ανακατεύετε για λίγο ακόμα μέχρι το μείγμα να πολτοποιηθεί εντελώς. Αδειάζετε το μείγμα σε βαθύ πιάτο και προσθέτετε το γιαούρτι. Τρώγεται ζεστό ή το αφήνετε να κρυώσει λίγο.

Απογεύματα με ζεστή σοκολάτα και μπισκοτάκια ή γυαλάκια*
Λατρεύω την σοκολάτα, είμαι chocoholic, έχω αυτό το sweet tooth που λένε οι Άγγλοι και γενικότερα αν δεν είναι σοκολάτα δεν είναι γλυκό!!!

Επίσης μ'αρέσουν τα μπισκότα όλων των ειδών, να τα βουτάς και να γεμίζουν και γεύση από τη ζεστή σοκολάτα στην κούπα.
*Τα γυαλάκια είναι κάτι μικρά σφολιατοειδή με κανέλλα και μαύρη ζάχαρη που φτιάχνει η μητέρα μου. Έχουν πολύ απλή συνταγή, χρειαζόμαστε ένα πακέτο έτοιμης σφολιάτας από το super market (γιατί είναι μεγάλος μπελάς να φτιάχνεις δική σου σφολιάτα) και πολύ απλά ανοίγεις το φύλλο, βάζεις όση μαύρη ζάχαρη θέλεις και την πιέζεις ελαφρά πάνω στη ζύμη για να μην φύγει με το ψήσιμο και πασπαλίζεις με κανέλλα. Μετά αρχίζεις να τυλίγεις σιγά σιγά από κάθε μεριά της σφολιάτας ώστε να δημιουργηθούν δύο κυκλάκια, ψήνεις σε προθερμασμένο φούρνο στους 200 βαθμούς μέχρι να ροδίσουν και ιδού το τελικό αποτέλεσμα.
 Έχει λιώσει και η μαύρη ζάχαρη και είναι ΚΟΛΑΣΗ!!

Βράδια με ατέλειωτη μουσική και αναμμένα κεράκια
Κάνουν ατμόσφαιρα και χαλαρώνουν απίστευτα...

Τελικά, το χειμώνα το μόνο που θες είναι να είσαι με καλή παρέα, δίπλα από ένα τζάκι με λίγο καλό  φαγάκι και κόκκινο κρασί και μερικά από τα παραπάνω... Η ζωή ομορφαίνει αμέσως, χωρίς να το καταλάβεις.
Φιλιά πολλά,
Αναστασία

Πέμπτη 13 Οκτωβρίου 2011

Thursday night thoughts

Βροχή, καφές φίλτρου με άρωμα φουντούκι, μουσική...  Το μόνο που έλειπε ήταν το μήνυμα που θα έλεγε "Καλημέρα.."
Σε 2 μήνες περίπου έρχονται τα Χριστούγεννα... Φωτάκια, χριστουγεννιάτικα δώρα, χαμόγελα, κούπες με ζεστή σοκολάτα ή καφέ... Ονειρεύομαι κι έναν έρωτα...
Έχω βρει ένα πολύ όμορφο σημείο στην Αθήνα... Δεν είναι ούτε καφετέρια, ούτε μπαράκι, ούτε μαγαζί, ούτε τίποτα παρόμοιο.. Ένα σημείο στην Πλάκα, βλέπεις όλη την Αθήνα πιάτο... Κι έχει κι ένα πεζουλάκι, σπάνια πατάει άνθρωπος εκεί. Είναι ένα αδιέξοδο, στο τέλος του μονοπατιού.
Και το πάρκο του Κεραμεικού είναι όμορφο, τις προάλλες που είχα πάει για περπάτημα η βροχή μόλις είχε σταματήσει κι ήταν βρεγμένο και μύριζε χώμα.. Κι ο κόσμος πηγαινοερχόταν σε ζευγάρια, με το ποδήλατο, με τα πόδια...
Όμορφες στιγμές, έτσι δεν είναι; 

Τρίτη 11 Οκτωβρίου 2011

Σκεπτικές νύχτες...

Έρχονται φορές (τις νύχτες συχνότερα) που θέλω να βάλω τα ακουστικά μου και να αρχίσω να γράφω εδώ... Να γράφω, να γράφω μέχρι να τα γράψω όλα και να μην έχει μείνει τίποτα μέσα μου που να πρέπει να ειπωθεί. Το πρόβλημά μου πάντα ήταν πως ποτέ δεν μπόρεσα να γράψω ακριβώς ό,τι έχω στο μυαλό μου, γιατί στο μυαλό πάντα όλα φαίνονται έξυπνα, ενδιαφέροντα, ρομαντικά, ίσως κι αισθησιακά, αστεία. Γενικότερα νομίζεις πως κρύβουν πολλές πτυχές των συναισθημάτων που κουβαλάς σε κάθε φάση της ζωής σου αλλά όταν πας να τα γράψεις δεν βγαίνουν όπως θά 'θελες να βγαίνουν. Σήμερα.. (ή χθες αν το σκεφθούμε σωστά, αφού στην Ελλάδα είναι περασμένες 12 κι έχει μπει η Τετάρτη 12 Οκτωβρίου 2012) ήταν ακόμη μια νύχτα που ήθελα να βάλω τα ακουστικά μου και να γράψω...

Δευτέρα 10 Οκτωβρίου 2011

Στην Σπυριδούλα

Μπορεί να είναι παμπάλαιο για τη δική μας γενιά αλλά μου το έμαθε η Σπυριδούλα -μου το τραγούδησε κιόλας- και νομίζω μ'άρεσαν πολύ οι στίχοι!

Όπου κι αν πάω ο νους μου διαρκώς τριγυρνά
μέσ' στα στενά της Αθήνας και στα καπηλειά της
και κάθε βράδυ τρικλίζοντας στα σκοτεινά
λέει μεθυσμένη η ψυχή μου απ' τα γιασεμιά της.

Λόντρα, Παρίσι, Νιού Γιόρκ, Βουδαπέστη, Βιέννη
μπρός την Αθήνα καμιά σας καμιά σας δε βγαίνει
γιατ' είναι πάντα γεμάτες με ρόδα οι ποδιές της
κι άσπρες δαντέλες τυλίγουν τις ακρογιαλιές της.

Έχει ομορφιές, χιλιάδες ζωγραφιές
και στις ανηφοριές τις γραφικές της
κάθε βραδιά κάτω από μιά μουριά
ο έρως ξενυχτά κλεφτά-κλεφτά.

Σε κατοικούνε θεοί ξελογιάστρα μου Αθήνα
που κατεβαίνουν στην Πλάκα να πιούνε ρετσίνα
και ζαλισμένοι το βράδυ κολώνα-κολώνα
να κοιμηθούνε πηγαίνουνε στον Παρθενώνα.

Α! Α! Α! Ο Υμηττός λέει με κέφι στην Πεντέλη
Α! Α! Α! λέει η ρετσίνα στο βαρέλι.

σ.σ. Η Σπυριδούλα είναι η trendy γιαγιά μου... Μπορεί να είναι γεροπαράξενη μερικές φορές αλλά... θα είναι πάντα η δική μου γαμάτη γιαγιά! ♥

Τετάρτη 28 Σεπτεμβρίου 2011

Τετάρτη 21 Σεπτεμβρίου 2011

Τα συναισθήματα

Μια μέρα συγκεντρώθηκαν σε κάποιο μέρος της γης όλα τα συναισθήματα και όλες οι αξίες του ανθρώπου.
Η Τρέλα αφού συστήθηκε 3 φορές στην Ανία της πρότεινε να παίξουν κρυφτό. Το Ενδιαφέρον σήκωσε το φρύδι και περίμενε να ακούσει ενώ η Περιέργεια χωρίς να μπορεί να κρατηθεί ρώτησε: 'Τι είναι το κρυφτό; Ο ενθουσιασμός άρχισε να χορεύει παρέα με την Ευφορία και η Χαρά άρχισε να πηδάει πάνω κάτω για να καταφέρει να πείσει το Δίλημμα και την Απάθεια οποία δεν την ενδιέφερε ποτέ τίποτα, να παίξουν κι αυτοί.
Αλλά υπήρχαν πολλοί που δεν ήθελαν να παίξουν: Η Αλήθεια δεν ήθελε να παίξει γιατί ήξερε ότι ούτως ή άλλως κάποια στιγμή θα την αποκάλυπταν, Υπεροψία έβρισκε το παιχνίδι χαζό και η Δειλία δεν ήθελε να ρισκάρει.
'Ένα, δύο, τρία, άρχισε να μετράει η Τρέλα. Η πρώτη που κρύφτηκε ήταν η Τεμπελιά. Μιας και βαριόταν κρύφτηκε στον πρώτο βράχο που συνάντησε. Η Πίστη πέταξε στους ουρανούς και η Ζήλια κρύφτηκε στην σκιά του Θριάμβου ο oποίος με την δύναμη του κατάφερε να σκαρφαλώσει στο πιο ψηλό δέντρο.
Η Γενναιοδωρία δεν μπορούσε να κρυφτεί γιατί κάθε μέρος που έβρισκε της φαινόταν υπέροχο μέρος για να κρυφτεί κάποιος άλλος φίλος της οπότε το άφηνε ελεύθερο. Και έτσι η Γενναιοδωρία κρύφτηκε σε μια ηλιαχτίδα.
Ο Εγωισμός αντιθέτως βρήκε αμέσως κρυψώνα ένα καλά κρυμμένο και βολικό μέρος μόνο για αυτόν. Το Ψέμα πήγε και κρύφτηκε στον πάτο του ωκεανού. Το Πάθος και ο Πόθος κρύφτηκαν μέσα σε ένα ηφαίστειο.
Ο Έρωτας δεν είχε βρει ακόμη κάπου να κρυφτεί. Έβρισκε όλες τις κρυψώνες πιασμένες, ώσπου βρήκε ένα θάμνο από τριαντάφυλλα και κρύφτηκε εκεί.....
1000, μέτρησε η Τρέλα και άρχισε να ψάχνει.
Την πρώτη που βρήκε ήταν η Τεμπελιά αφού δεν είχε κρυφτεί και πολύ μακριά. Μετά βρήκε την Πίστη που μίλαγε στον ουρανό με τον Θεό για θεολογία.
Ένιωσε τον ρυθμό του Πόθου και του Πάθους στο βάθος του ηφαιστείου και αφού βρήκε την Ζήλια δεν ήταν καθόλου δύσκολο να βρει και τον Θρίαμβο. Βρήκε πολύ εύκολα το Δίλημμα που δεν είχε ακόμη αποφασίσει που να κρυφτεί. Σιγά-σιγά τους βρήκε όλους εκτός από τον Έρωτα.
Η Τρέλα έψαχνε παντού, πίσω από κάθε δένδρο, κάτω από κάθε πέτρα, σε κάθε κορφή βουνού, μα τίποτα.
Όταν ήταν σχεδόν έτοιμη να τα παρατήσει βρήκε ένα θάμνο από τριαντάφυλλα και άρχισε να τον κουνάει νευρικά ώσπου άκουσε ένα βογκητό πόνου. Ήταν ο Έρωτας που τα αγκάθια από τα τριαντάφυλλα του είχαν πληγώσει τα μάτια.
Η Τρέλα δεν ήξερε πως να επανορθώσει, έκλαιγε, ζητούσε συγνώμη και στο τέλος υποσχέθηκε να γίνει ο οδηγός του Έρωτα.
Κι έτσι από τότε ο Έρωτας είναι πάντα τυφλός και η Τρέλα πάντα τον συνοδεύει.

Τρίτη 20 Σεπτεμβρίου 2011

Βροχή

Το Φθινόπωρο χτύπησε την πόρτα της Αθήνας σήμερα και μαζί έφερε δώρο μερικές σταγόνες...
Δεν ήταν όμως σταγόνες καταιγίδας, ούτε ψιχάλες... Ήταν σταγόνες ποτιστικής βροχής, όπως θα έλεγε ο παππούς μου...
Σε βάζουν σε χειμωνιάτικη διάθεση, ντύνουν την καρδιά σου με κασκόλ και παλτό και σε πάνε για ζεστή σοκολάτα στη "Σοκολάτα" στην Ερμού παγωτό στη στοά Κοραή. Δεν πειράζει που είναι παγωμένο, οι άνθρωποι που συχνάζουν εκεί είναι πάντα "ζεστοί", όσες φορές κι αν έχω πάει. Καλό φθινόπωρο... Όσο μελαγχολικό κι αν ήταν τις τελευταίες 10 μέρες...
 (Photo by George I. Lampadariou, www.lampadariou.com)

Σάββατο 17 Σεπτεμβρίου 2011

Reminds me of...

Πόσο μ'αρέσει αυτή η φωτογραφία... Πόσο..;; Την αγαπάω...
"Look at this photograph... Every time i do it makes me laugh!"

(Photo by George I. Lampadariou www.lampadariou.com)

Τετάρτη 14 Σεπτεμβρίου 2011

Αυτή η γη κι ο ουρανός μου τάξανε δεκάδες καλοκαίρια...
Τους πίστεψα και γύρισα τον κόσμο όλο ψάχνοντας για σένα...
Ο άνεμος, χρωματιστός, φυσούσε προς τα λόγια που μου είπες...
Στο μαύρο φως, το κρύο φως, της νύχτας που δεν γνώρισες ποτέ σου...
Σε ποιον έρωτα ζω, σε ποιον έρωτα ζω, σε ποιον έρωτα ζω...

Γονάτισα και έκλαψα, τα χείλη μου στερήθηκαν το θάρρος...
Με ρώτησαν αν έσβησε το πάθος που με έστελνε κοντά σου...
Δεν ήξερα, ταράχτηκα, μετάνιωσα σαν νά 'ταν όλα ψέμα...
Μα πείσμωσα κι απάντησα πως όπου κι αν κοιτάξω βλέπω εσένα...
Σε ποιον έρωτα ζω, σε ποιον έρωτα ζω, σε ποιον έρωτα ζω...

Κι είναι η μοίρα μου, χορεύω και γλεντώ με το κρασί σου...
Χαμογέλα μου, έλα και μίλα μου...
Το πεπρωμένο, το ονειρεμένο...

Τετάρτη 7 Σεπτεμβρίου 2011

Θάλασσα, ουρανός, πλημμυρίζει φως,
η μέρα κυλάει,
το καλοκαίρι μας πάει….
Ένας από τους τύπους στην αποβάθρα μπήκε στο μετρό μαζί με έναν από τους μάλλον κολλητούς του φίλους. Το αγόρι του μετρό. Κρατούσε μια βαλίτσα, είχε κορδέλα από το αεροδρόμιο στο χερούλι.
"Φιλαράκι ήταν το πιο ωραίο ταξίδι της ζωής μου! Είμαι ερωτευμένος μαζί της... " Ένα ταξίδι-όνειρο που έγινε πραγματικότητα...

Λίγο πιο κάτω είχε μπει μετά απο μια στάση το κορίτσι του μετρό. Χαμογελαστή... Κρατούσε ένα κόκκινο τριαντάφυλλο στο χέρι της και φαινόταν να προσέχει να μην της φύγει και το πατήσει κανένας και χαλάσει την ομορφιά του.. Βρήκε θέση, κάθισε, κοίταξε έξω από το παράθυρο...

Ήρθε η σειρά μου να βγω από το μετρό και καθώς περπατούσα προς την έξοδο το κορίτσι του μετρό κοιτούσε με αγάπη το τριαντάφυλλο... Ένα όνειρο περνούσε από το μυαλό της, έφτιαχνε με τη φαντασία της σκηνές... "Να μπορούσε να πατήσει pause σε αυτό που έζησε πριν λίγο."

Φάνηκε να ήθελε να κρατήσει αυτό το pause, να μην ήταν pause υπολογιστή ή άλλης μηχανής που με το πάτημα του shut down θα είναι σαν να μην υπήρξαν ποτέ όσα έζησε κι ονειρεύτηκε...


Τρίτη 6 Σεπτεμβρίου 2011

Για τον άγνωστο εκείνο

Κι όλου του κόσμου οι σιωπές με μια ανάσα, ένα ψίθυρο γεννούν... Θέλουν να δουν, να ακουστούν, λέξεις πολλές, μικρές και δυνατές...
Κι όμως εσύ, τι σύνθεση μαγική, μέρα από όνειρο και πόνο και λυγμό, ξόρκι το λες...
Και με μια πνοή και σκόνη μαγική το χαρίζεις απλόχερα στου κόσμου τη βοή.

Θέλει φωτιά και πάθος και λάθη και χρώματα μοναδικά, γιατί αυτή ειναι η μόνη συνταγή που θα μπορέσει να σου δώσει τη ζωή.... Σςςςςς....

Μόλις ξημέρωσε...

So close, no matter how far



This is my chance, and i'll do it my way.-

Τρίτη 23 Αυγούστου 2011

Θέλω να χειμωνιάσει...

Βασικά θέλω να κάνω εκείνη την τεράστια βόλτα του Δεκέμβρη. Που είχε κρύο αλλά η ατμόσφαιρα ήταν χριστουγεννιάτικη και δεν σ'ένοιαζε.
Τι ωραία που είναι η Αιόλου το πρωί... Νομίζεις πως δεν είσαι στην Αθήνα, αλλά σε κάποιο μέρος καινούριο, όμορφο. Με μαγαζιά και καφετέριες και ψαγμένους μποέμ τυπάκους με σαλβάρια κι άρβυλα να πίνουν καφέ στο "Μαγκαζέ". Περνάς κι έξω από το "Πέρα καφέ" που ούτε σου πάει η σκέψη πως το έχουν Κωνσταντινουπολίτες, μη πω πως δεν το προσέχεις κι ιδιαίτερα αφού είναι μικρό αλλά χουχουλιάρικο.
Για να συμπληρωθεί το σκηνικό, το πιο τέλειο είναι να έχεις και μια ζεστή σοκολάτα στο χέρι ή έναν cappuccino... Έρωτας! ♥


(photo by George Lampadariou www.lampadariou.com)

Δευτέρα 22 Αυγούστου 2011

Τι άλλο να πει κανείς πιο απλό...

"και τι ξέρεις εσυ απο έρωτα ρε;Είσαι 18 χρονών και πόσα έχεις ζήσει στη ζωή σου ως τώρα;Ποιον έχεις ερωτευτεί πραγματικά;"


Εντάξει,έχεις δίκιο,αλλά έχω ζήσει και γω κάποια πράγματα ως τώρα.

Για πόσο κρατάει ομως; 
                                                                                    (Thanks Vickie)

 


Σάββατο 20 Αυγούστου 2011

Λουλακί παραθυράκια...

Στην κοσμάρα μου ως συνήθως κι άξαφνα τη βλέπω να περνάει...
Με μια τσάντα «Ελευθερουδάκης» και να μου χαμογελάει!
Σαλιγκάρια στη Σταδίου και τριφύλλια στη Σίνα,
ομορφαίνεις βάδισμά μου την Αθήνα...
Λεμονιές στην Κοραή, περικοκλάδες στου Ζώναρς
Θέλω να σε ξαναδώ κατά μόνας!

Αυτή που περνάει, αυτή που περνάει
Αυτή να ρωτήσουμε να δούμε που πάει
Αυτή να ρωτήσουμε τον προορισμό μας
Ο άγνωστος δρόμος της να βρει το δικό μας.

Τη ρωτάω «τι γίνεται» μου λέει «απλώς πηγαίνω στη σχολή μου»
Στη χοροεσπερίδα, στη συνέλευση, στη φιλοσοφική μου
Περιβόλια στη Μπενάκη, στη Σκουφά βοσκοτόποι
Ζουζουνίζουν γύρω απ΄ τ΄ άνθος σου οι ανθρώποι
Λουλακί παραθυράκια στα ταξί και στα τρόλεϊ
Αλληλοκαλημερίζονται όλοι

Σαλιγκάρια στη Σταδίου και τριφύλλια στη Σίνα
Ομορφαίνεις βάδισμά μου την Αθήνα
Αν δεν έχεις τι να κάνεις σε παντρεύομαι τώρα
Και αρχίζει η ανοιξιάτικη ώρα ♥

Hey there :)

Sooo, με λένε Αναστασία κι αποφάσισα να φτιάξω blog (-πλάκα κάνεις!).
Και τώρα δεν ξέρω τι να γράψω, απλά κάθομαι μπροστά από την οθόνη του laptop και προσπαθώ να βρω κάτι έξυπνο αλλά τζίφος.
Παραλίγο να το ονομάσω "Souvlaquerie", ναι ιδέα της Σαν ήταν. Ε τι να κάνουμε, οι μεγάλες αγάπες δεν κρύβονται (τα σουβλάκια ντε!). Και το "Chocolaterie" μ'άρεσε, μου θυμίζει εκείνο το μαγαζί με το πιο τέλειο σουφλέ σοκολάτας στα Καλάβρυτα. Και το "Beautiful Tango" αλλά τελικά δεν το έβαλα, δεν ξέρω γιατί. Επηρεάστηκα από τον Φοίβο :Ρ
Έφτιαξα blog για να ανεβάζω πράγματα που μ'αρέσουν, σχόλια, φωτογραφίες, τραγούδια κλπ... Σκέψεις κι όνειρα.. :) Hope you like it! 

Αναστασία