Τετάρτη 3 Οκτωβρίου 2012

Αυτό που...

Και τι είναι αυτό που σε κάνει να σπας τα βράδια;
Τι γίνεται και... κάτι αλλάζει...
Ξέρεις, μπορεί να θες να είσαι αισιόδοξος αλλά κάτι συμβαίνει και δεν αντέχεις και λες δεν αξίζει και το αξίζω...

Κάποιος κάποτε μου είπε πως ζούμε πολλά κακά μαζεμένα για να ζήσουμε μια στιγμή κάτι καλό... και μετά πάλι από την αρχή.

Νομίζω το πιστεύω κι εγώ πια, δεν το πίστευα γιατί ξέρω γω είμαι αισιόδοξο άτομο και πάντα μα πάντα θα χαμογελάσω και στα χειρότερα...
Θα μου πεις τι τόσο κακό έχεις ζήσει εσύ πια, σε λίγο κλείνεις τα 20, τι σου βαραίνει τόσο την ψυχή;
Και να θέλει κάποιος δεν ξέρω αν μπορώ να εξηγήσω αλλά πλέον μαζεύονται τόσα πολλά μέσα μου κι ακούω τόσα γύρω μου που δεν θέλω να τα ξέρω...

Κι αυτή η αγκαλιά που ζητάμε είναι μια αγκαλιά τίποτα παραπάνω, που όμως δείχνει τόσα πολλά. Και δεν ξέρω ρε γαμώτο μου, δεν ξέρω. Θέλω να αλλάξω τόσα πολλά και ξεχνάω να αλλάξω την διάθεσή μου πλεόν.

...τουλάχιστον δεν θα σταματήσω ποτέ μα ποτέ να κάνω όνειρα, αυτά σε πάνε μπροστά...
Εκεί θα γυρεύουμε τις όμορφες αναμνήσεις και τα θέλω που έρχονται...


(To be continued)