Κυριακή 27 Νοεμβρίου 2011

Photography

Καλησπέρα φίλοι και φίλες μου! Ήθελα μέρες τώρα να γράψω κάτι αλλά όλο κατέληγα κάπου που δεν ήθελα ή δεν μου άρεσε τελικά αυτό που έγραφα με συνέπεια να έχω προσθέσει ακόμη μερικές αναρτήσεις στα πρόχειρα.. :Ρ
Το λοιπόν, σήμερα μια φίλη μου από τη σχολή ανέβασε αυτό το video, το οποίο με συγκλόνισε και είχα μείνει με το στόμα ανοιχτό.
Είναι συναρπαστικό το πως φαίνεται ο γαλαξίας και το πως μπορεί κάποιος να σε κάνει να ταξιδέψεις -έστω νοερά- εκεί που τραβήχτηκε ένα βίντεο ή μια φωτογραφία.
Αφού διάβασα και την περιγραφή, πήγα και στην σελίδα του φωτογράφου στο facebook όπου οι φωτογραφίες με συνάρπασαν ακόμη περισσότερο!
Ο Terje Sørgjerd νομίζω έγινε αυτομάτως ένας από τους αγαπημένους μου φωτογράφους. :)


"The Narrows" from Zion National Park, Utah.

"Paradise Pool" - in Dominica
"The Light of God" from Antelope Canyon, Page Arizona

"River of Love" - Zion National Park

"The Arctic Light"

The Total Lunar Eclipse, June 16th from Cappadocia in Turkey
Ελπίζω να σας άρεσαν κι εσάς όσο άρεσαν και σε εμένα. 

Καληνύχτα και καλή μας εβδομάδα :)

Δευτέρα 21 Νοεμβρίου 2011

Προφανώς και μου λείπουν τα βράδια που μιλούσαμε.
Προφανώς και μου λείπουν τα μηνύματα που στέλναμε.
Προφανώς και μου λείπουν οι στιγμές που γελούσαμε.
Προφανώς και μου λείπουν οι φωτογραφίες που μου έστελνες.
Προφανώς και μου λείπουν οι χτύποι που έχανε η καρδιά μου όταν έβλεπα πως είχα μήνυμά σου.
Προφανώς και μου λείπουν οι ψαγμένες μουσικές που μου έστελνες.
Προφανώς και μου λείπουν όλες οι συμβουλές που μου έδινες.
Προφανώς και μου λείπουν οι στιγμές που παραλίγο να ζήσουμε απο κοντά.
Προφανώς και μου λείπουν οι στιγμές που έλεγα στον εαυτό μου πως δεν μου αρέσεις.
Προφανώς και μου λείπουν τα σχόλιά σου στο προφίλ μου στο facebook.
Προφανώς και μου λείπουν οι στιγμές που σου σχολίαζα κάτι και ήξερα για τι ακριβώς μιλούσες.

Προφανώς και μου λείπεις εσύ..! Προφανώς και μου λείπουν τα πάντα.
Είναι παράλογο, τόσο παράλογο...




Οι έρωτες καρδιά μου δεν πεθαίνουν μα κοιμούνται, για να μπορούν κρυφά να κοροϊδεύουν τον καιρό...

Τετάρτη 16 Νοεμβρίου 2011

Παίζουν τυφλόμυγα στο δρόμο τα παιδιά
κι είν' οι μορφές τους τρομαγμένα περιστέρια...
Μου έδειχνες το Σείριο μια βραδιά,
μα εγώ δεν είχα μάτια για άλλα αστέρια...

Τα χρόνια πέρασαν, περνάμε άλλη φάση
κι αν σε προσπέρασα δε σε έχω ξεπεράσει
όχι, δεν είναι η μοναξιά που με πειράζει
μόνο το βλέμμα ενός παιδιού που με κοιτάζει.


Πόσο σου μοιάζει, πόσο μου μοιάζει
Πόσο σου μοιάζει, πόσο μου μοιάζει.

Ποιον ξεναγείς απόψε στα άστρα του ουρανού σου
και με τα παραμύθια σου ποιον ξεγελάς
αυτά που τώρα τα θυμάσαι και γελάς
σου κλέβαν κάποτε τον ύπνο και το νου σου.

Τα χρόνια πέρασαν, περνάμε άλλη φάση
κι αν σε προσπέρασα δε σε έχω ξεπεράσει
όχι, δεν είναι η μοναξιά που με πειράζει
μόνο το βλέμμα ενός παιδιού που με κοιτάζει.

Πόσο σου μοιάζει, πόσο μου μοιάζει
Πόσο σου μοιάζει, πόσο μου μοιάζει...


Δευτέρα 14 Νοεμβρίου 2011

Χωρίς τίτλο...

Μάλλον κάποια πράγματα πρέπει να τελειώνουν απότομα και απρόσμενα για να καταλάβεις την πραγματική αξία τους...

"Κοίτα να ντύνεσαι καλά κι έρχεται κρύο... Ξέρεις, δεν είπα πουθενά για μας τους δύο..."

Πέμπτη 10 Νοεμβρίου 2011

Εδώ τα καλά βραβεία! :Ρ

Καλησπέρα πέρα για πέρα!!! :)

Να, είδα 2 βραβειάκια για μένα στο blog της τόσο γλυκιάς Lyriel, το ένα είναι αυτό
και το άλλο αυτό
Ευχαριστώ πολύ :) Η αλήθεια είναι πως χαίρομαι όταν γυρνάω σπίτι και βλέπω ένα σχόλιο από κάποιον ή ένα βραβειάκι ή οτιδήποτε! Χαμογελάω πάντα όταν τα βλέπω :)

Όπως είθισται, λοιπόν, θα τα δώσω κι εγώ σε μερικούς φίλους μου από εδώ μέσα που έχουν όμορφες αναρτήσεις και με εμπνέουν.

1. Η Νάντια, που είναι μικρή και γλυκιά και γεμίζει με αισιοδοξία τις αναρτήσεις της!
2. Η Summertime Blues που είναι περίεργη και μυστήρια αλλά παρόλ' αυτά λέει πολλά κι ενδιαφέροντα με λίγες λέξεις .
3. Η Κατερίνα που είναι πολύ ευαίσθητη και τα λέει χύμα και τσουβαλάτα, της το δίνω για να χαμογελάσει λίγο και να σταματήσει να γκρινιάζει! ;)


Αύριο Παρασκευή επιτέλους, δεν έχω μάθημα τις Παρασκευές. Αχ, πως πέρασε κι αυτή η βδομάδα! Ναι, σαν τη μάνα μου ακούγομαι τώρα.. Αλλά ρε σεις, πως πέρασε!? Ουφ, πάω για ύπνο. Καληνύχτααα!

Δευτέρα 7 Νοεμβρίου 2011

Στο τέλος όλα θα πάνε καλά. Αν δεν πάνε, δεν είναι το τέλος!

Άκου να δεις. Ήμουν έτοιμη να αρχίσω να σας γράφω πως τις τελευταίες μέρες όλους όσους βλέπω μου λένε πως δεν είναι καλά, πως η περίοδος που περνούν είναι δύσκολη, πως δεν ξέρουν πως να τα βγάλουν πέρα... Κι εδώ στα blogs το ίδιο διάβαζα...
Και στεναχωριόμουν μέρα με τη μέρα κι εγώ με διάφορα γεγονότα κι ήθελα να σας πω πως κι εγώ τα ίδια περνάω...
Και πως έχουν περάσει άπειρες σκέψεις από το μυαλό μου, πιθανές λύσεις, ευχές και όνειρα που έκανα πριν μερικά χρόνια για την περίοδο που ζω τώρα -τη φοιτητική.
Και πως τελικά κατάλαβα πως μάλλον ισχύει το ρητό <<Αλλαι μεν βουλαί ανθρώπων, άλλα δε Θεός κελεύει.>> Δηλαδή, άλλες είναι οι επιθυμίες του ανθρώπου κι άλλα ο Θεός προστάζει. 


Όμως να, σήμερα που καθόμουν εδώ στο μικρό μου λαπτοπάκι και διάβαζα απο δω και διάβαζα κι απο κει διάβασα κι αυτό το εξαιρετικό <<Στο τέλος όλα θα πάνε καλά. Αν δεν πάνε, δεν είναι το τέλος!>>
Σαν να αναπτερώθηκα ρε παιδιά! Σαν να γέμισα ελπίδα πάλι! Αισιοδοξία, χαρά! Αυτά μας έχουν μείνει ρε γαμώτο, αυτά μόνο! Και σε αυτά δεν θα έπρεπε να στηριζόμαστε? Με αυτόν τον τρόπο προσπερνάμε τις δυσκολίες και προχωράμε στη ζωή μας για το καλύτερο... Γι'αυτό φιλαράκια μου, όποτε νιώθετε άσχημα να διαβάζετε αυτή την προτασούλα, εγώ την έγραψα ήδη σε χαρτί και την κόλλησα κατευθείαν στον φελλοπίνακά μου. Θα της ρίχνω μια ματιά που και που... 


Ταίριαξε ακριβώς... ;-) 

Καλό βράδυ... 
Αναστασία ♥