Δευτέρα 31 Οκτωβρίου 2011

Όλα αυτά που ήταν σκέψεις

Τα γεια που είπαμε
Οι λέξεις που κρύψαμε
Τα ναι και τα όχι που επιδιώξαμε
Οι σκέψεις που κάναμε
Αυτοί που γνωρίσαμε κι αυτοί που αγνοήσαμε
Οι κλεφτές ματιές που ρίξαμε
Οι απόψεις που μοιραστήκαμε
Τα τραγούδια που ακούσαμε
Τα συνθήματα που φωνάξαμε
Τα γέλια που ρίξαμε
Οι στιγμές που καθίσαμε κι αυτές που τρέξαμε
Τα μέρη που ζήσαμε και κάναμε πως τα ξεχάσαμε
Τα φώτα που σβήσαμε
Όση σκόνη γίναμε
Το χρώμα που δώσαμε
Τα λάθη που κάναμε αλλά δεν παραδεχτήκαμε
Οι φωτογραφίες που είδαμε
Η αγωνία που ομολογήσαμε
Τα όνειρα που φανερώσαμε
Τα μηνύματα που στείλαμε
Τα τηλέφωνα που δεν πήραμε
Οι ευχές που χαρίσαμε
Οι δρόμοι που περάσαμε
Κι όλα αυτά που προσπεράσαμε
Μακάρι να τ'αλλάζαμε.

Η ζωή νά 'ταν το τιμόνι που θα οδηγούσαμε!
Θα το πηγαίναμε εκεί που θέλουμε και θα ζωγραφίζαμε το χαμόγελο στα πρόσωπά μας, τα πρόσωπα που θέλουμε να βλέπουμε καθημερινά στο είδωλο του καθρέφτη μας...

Κυριακή 30 Οκτωβρίου 2011

Οι μικρές στιγμές που αξίζουν

Καλησπέραααααα! Ωπ, άλλαξε κι η ώρα! Μπαίνει ο χειμώνας για τα καλά. Τι κάνετε? 
Αυτές τις μέρες ήμουν στο χωριό μου το Λεχούρι.
Εντάξει, δεν φαίνεται και πολύ στη φωτογραφία :Ρ Νομίζω πως θα έπρεπε να αφιερώσω ένα blog post στο χωριουδάκι μου κάποια στιγμή!

Ήμασταν όλοι μαζί, οικογενειακώς και μ'άρεσε πολύ τελικά! Οι γονείς μου, ο αδερφός μου, το σκυλί μας κι εγώ. Να σας δείξω και τη μικρή μας μιας και την ανέφερα:
Κι εδώ η μανούλα μου κι εγώ:

Δυστυχώς, συνειδητοποιώ πως με όλους τους ρυθμούς της καθημερινότητας στις πόλεις "χανόμαστε" με την οικογένειά μας κι έτσι χάνουμε μικρές αλλά μοναδικές στιγμές. Άθελά μας...

Οι ατάκες που πετάγονται την ώρα της μπιρίμπας το βράδυ απλά δεν υπάρχουν... :)
Καληνύχτα φιλαράκια μου!

Τρίτη 25 Οκτωβρίου 2011

Αλήθειες που κρύβονται

Ξεκινώ αυτή την ανάρτηση χωρίς να ξέρω τι ακριβώς θα γράψω ή γιατί θα γράψω... Χμ, ίσως το γιατί να το ξέρω -γιατί θέλω απλά να πω και να γράψω αυτό που σκέφτομαι τώρα.
Ξεκίνησε η σχολή μου! :) Ναιιιι! Ξεκίνησαν τα μαθήματα, όλα καλά. Σήμερα κάναμε "Γενική Λογιστική" και γούσταρα πολύ με την όλη κατάσταση που είχε δημιουργηθεί, η καθηγήτρια απίστευτη και τα παιδιά πολύ πιο χαλαρά απο χθες που ήταν η πρώτη μέρα. Παρένθεση, η πρώτη μέρα ήταν απαίσια, αναρωτιόμουν πότε θα ανοίξει η γη να με καταπιεί, να μην υπάρχω εκεί, σε αυτήν την αίθουσα με τους 60 άγνωστους. Όμως κάθε αρχή και δύσκολη δεν λένε? Ας μου πει κάποιος ναι, έτσι λένε... 

Σας έχει τύχει ποτέ να βρεθείτε σε μια παρέα και να χαθείτε στις σκέψεις σας και σε όλα αυτά που συμβαίνουν το τελευταίο διάστημα; Μου συνέβη σήμερα. Παράξενο είναι... Δηλαδή δεν ξέρω ακριβώς, απλά έβλεπα τους φίλους μου και λέγαν βλακείες και τσιλιμπουρδίζανε και πειραζόντουσαν κι εγώ δεν ήμουν τόσο εκεί όσο είμαι συνήθως...

Γυρνώντας σπίτι πέτυχα αυτή την αφίσα

"Αλήθειες που κρύβονται και έρωτες που θα φανερωθούν σε έναν μόνο χορό.."

Το τανγκό και τα Χριστούγεννα... Είναι δύο πράγματα που λατρεύω σε αυτή τη ζωή. Τα Χριστούγεννα γιατί είναι πανέμορφα με λαμπάκια και χαρά και γιορτές και φαγητά και όλα αυτά που σε κάνουν να χαμογελάς! Το τανγκό γιατί μετά τα μαθήματα λάτιν που έκανα το λάτρεψα... Δεν υπάρχει πιο ερωτικός χορός από το αργεντίνικο τανγκό... Κάποια στιγμή θα ξαναπαρακολουθήσω μαθήματα, θα επιλέξω το τμήμα του αργεντίνικου και θα μάθω όλες τις κινήσεις απ' έξω... Το θέλω τόσο πολύ! ♥

Τελικά, που θέλω να καταλήξω... 

Μέχρι την τελευταία στιγμή της μέρας κάτι μπορεί να δεις, να ακούσεις, να διαβάσεις που θα σου αλλάξει τελείως την διάθεση και θα σε κάνει να βάλεις ακόμα ένα όνειρο στο μυαλό σου...
•Περιμένω λοιπόν με μεγάλη ανυπομονησία τα Χριστούγεννα για να στολίσουμε το δέντρο μας, να φάω πολλά σοκολατάκια lacta και ferrero και ιον αμυγδάλου (η πρώτη μου αγάπη και παντοτινή άλλωστε ;-) ) και να πάω ατέλειωτες βόλτες στο στολισμένο Σύνταγμα και την απίστευτη Ερμού...
•Μέχρι τα Χριστούγεννα υπόσχομαι στον εαυτό μου να κάνω ένα ταξίδι... "Μακριά, πολύ μακριά να ταξιδεύουμε..."
•Επίσης λέω από το 2012 να γραφτώ για εκείνα τα μαθήματα τανγκό. Έχω τα παπούτσια στην ντουλάπα και νιώθω να μου φωνάζουν πως παρακάθισαν στο ράφι για παπούτσια χορού και πως θέλουν να χορέψουν.
•Θέλω να ερωτευτώ. Και να με ερωτευτούν...
•Θέλω να σταματήσω να λέω θέλω γιατί μου φαίνεται πολύ εγωιστικό και αυταρχικό...

Τελικά, θέλω να είμαι πιο ζωντανή, πιο δραστήρια, πιο τολμηρή, πιο εγώ. 
Να έχετε ένα όμορφο βράδυ...

Αναστασία ♥

Πέμπτη 20 Οκτωβρίου 2011

Δεν το ήθελε η μοίρα... Μην φοβηθείς τη φωτιά!

Κοίτα, κοίτα...
Τι είναι η στάχτη; Κοίτα...
Κοίτα, κοίτα, κοίτα...
Μη φοβηθείς την φωτιά!
Μια σαΐτα στου καημού την πλάτη, μια σαΐτα που σε πονάει με τον νοτιά...

Τόσο καιρό δεν ήξερα πόσα καρφιά χωράει, τόσο καιρό δεν ήξερα μια σταυρωμένη αγάπη. Όχι αγάπη, όχι αγάπη μόνο του άπιαστου η ψευτιά...

Νομίζει η καρδιά πως μισεί ό,τι αγαπάει και ό,τι φοβάται να βρει κι είναι δειλός του Σαββάτου ο πηλός, άγγελος απατηλός... Ψάχνεις και 'συ σαν καδένα μισή τ' άλλο μισό κι αν είμαι εγώ... Δεν το 'θέλε η μοίρα μαζί...

Κοίτα, κοίτα...
Τι είναι η στάχτη; Κοίτα...
Κοίτα, κοίτα, κοίτα...
Μη φοβηθείς την φωτιά!
Μια σαΐτα στου καημού την πλάτη, μια σαΐτα που σε πονάει με τον νοτιά...

Τόσο καιρό δεν ήξερα πόσα καρφιά χωράει, τόσο καιρό δεν ήξερα μια σταυρωμένη αγάπη. Όχι αγάπη, όχι αγάπη μόνο του άπιαστου η ψευτιά...

Τρίτη 18 Οκτωβρίου 2011

Shhhhh... 7 secrets

Η blogoφίλη μου Νάντια μου έδωσε απλόχερα το "Tell me about yourself" award και δεν έχασα ευκαιρία, αμέσως ενθουσιάστηκα και άρχισα να γράφω! Ευχαριστώ πολύ Νάντια :)
Παρακάτω 7 μικρά ή μεγάλα (ποιος ξέρει..?) μυστικά μου:

1.Το πρώτο που μου ήρθε στο μυαλό είναι κάτι που δεν το γνωρίζουν οι διαδικτυακοί μου φίλοι μιας και δεν με έχουν δει από κοντά. Για σας λογικά θεωρείται μυστικο, σωστά?
Είμαι λιγουλάκι παχουλούλα.. Δεν έχω θέμα με τα κιλά μου πλέον, όμως στο παρελθόν μου είχαν δώσει πολλές φορές στενοχώρια. Ήμουν κι εγώ ένα θύμα κοινωνικού ρατσισμού αυτής της τόσο στενόμυαλης κοινωνίας που το μόνο που ξέρει είναι να φοράει παρωπίδες... Να σας πω και το άλλο, πήρα την απόφασή μου κι άρχισα διατροφή -έχω χάσει 6,5 κιλά- και είμαι πραγματικά πολύ περήφανη για τον εαυτό μου. Να ζήσουν οι χοντρούλες που έχουν αισθήματα και πολλά πιασίματα!!!

2.Βάζω τον εαυτό μου μονίμως σε ένα τριπάκι πλατωνικών ερωτικών σχέσεων...  Συνειδητοποίησα πως για να ξεφύγεις απο αυτές είναι να φανερώσεις τα συναισθήματά σου, να πεις, να γράψεις, να φωνάξεις στο συγκεκριμένο πρόσωπο όλα αυτά που σε κάνουν να νιώθεις αυτές τις μικρές πεταλούδες στο στομάχι... Αχ και να μην γίνονταν μεγαλύτερες με τον καιρό...

3.Τον Απρίλη του 2011 πήραμε σκυλάκι, τη Μάγια. Πλέον είναι ένα "τερατάκι" 8,5 κιλών και είναι ο έρωτας της ζωής μου, το απαραίτητο συστατικό μου για να συνεχίσω την καθημερινότητά μου... Μπορεί όσοι από εσάς δεν είχατε ποτέ σκυλί για κατοικίδιο, να λέτε πως λέω βλακείες και πιστέψτε με σας καταλαβαίνω γιατί κι εγώ ορκιζόμουν πως ο δεσμός μεταξύ ανθρώπων είναι ισχυρότερος. Πόσο λάθος κάνουμε μερικές φορές...

4.Λατρεύω τη σοκολάτα γάλακτος και όλα τα γλυκά γενικότερα αλλά τη σοκολάτα περισσότερο απ' όλα... Πιστεύω πως θα μπορούσα να ζήσω μόνο τρώγοντας σοκολάτα. Δυστυχώς, ο διατροφολόγος μου έχει άλλη άποψη. (αμάν κι εσύ ρε Παντελή!)

5.Ξεχνιέμαι όταν στον ελεύθερο χρόνο μου μαγειρεύω. Μ' αρέσει να κάνω οτιδήποτε βρω ενδιαφέρον είτε σε μαγειρική είτε σε ζαχαροπλαστική. Μεταξύ μας, προτιμώ τη ζαχαροπλαστική γιατί πάντα επιλέγω συνταγές με σοκολάτα και.... τι να κάνουμε! Το να ξεκουταλεύεις τη λιωμένη σοκολάτα από το μπεν μαρί είναι ΑΠΟΘΕΩΣΗΗΗΗ! ;-)

6. Ήθελα να γίνω γιατρός, παιδίατρος-παιδοχειρούργος από μικρό παιδί. Οι φετινές πανελλαδικές με κατέταξαν στη διοίκηση της ιατρικής κι όχι στην κανονική ιατρική... Μη με ρωτήσετε γιατί δεν ξαναδίνω... Κουράστηκα πολύ, ξενύχτησα, έκλαψα, ξεπατώθηκα και έβγαλα ένα 14. Το να δώσω στις φετινές πανελλαδικές ήταν μία από τις χειρότερες εμπειρίες της ζωής μου και σίγουρα δεν θα ήθελα να την επαναλάβω...

7. Τέλος, πίστευα, πιστεύω και θα πιστεύω πως τα πάντα γίνονται για κάποιο λόγο. Είναι νομίζω η αισιόδοξη άποψη των καταστάσεων. Ακόμα και το γεγονός ότι γνώρισα εσάς από όλη την blogoσφαιρα έγινε για κάποιο λόγο... Κι ακόμα κι αν μέσα σε αυτά τα πάντα κρύβονται στενοχώριες, θυμός, λύπη, ερωτηματικά κάποιος λόγος βρίσκεται και λύνονται όλα... ή τα λύνουμε, καλύτερα, γιατί όλοι μας έχουμε τη δύναμη να λύσουμε ακόμα και το μικρότερο προβληματάκι που μας φαίνεται βουνό.

Αυτά για μένα. Τώρα η σκυτάλη στους επόμενους 15..
# include "alterMode.h" 
'σώψυχα και λίγη πλάκα...
*Αθεράπευτα Αθεράπευτη
9310
A Falling Star
ANGELS
BiScoto
Everybody knows that you're Insane ♥ 
LIVE THE LIFE
Logos_en_drasei 
Magic is everywhere... 
Summertime blues
Where is my blog?  
Ονειροπολώ [?] 
Το ουσιαστικό  

Μερικοί έχετε κάνει αντίστοιχη ανάρτηση -δεν χρειάζεται φυσικά να ξανακάνετε!
Χάρηκα πολύ που σας έγραψα όλα τα παραπάνω κι ας θεωρούνται μικρά μυστικά...

Να έχετε ένα υπέροχο βράδυ κι εσύ Lyriel που είσαι στα ξένα ένα πανέμορφο απόγευμα...
Σας φιλώ :)

Κυριακή 16 Οκτωβρίου 2011

Greenwich park

Οι παρακάτω φωτογραφίες είναι του Γιώργου Λαμπαδαρίου. Μ'αρέσει πολύ ο τρόπος που χρησιμοποιεί την φωτογραφική του μηχανή, είναι σαν να σε μεταφέρει κι εσένα εκεί που είναι τραβηγμένο κάθε στιγμιότυπο... Η κάθε φωτογραφία θέλει κάτι να πει ή να δείξει...
Αν αναρωτιέστε για το ποια είναι η αγαπημένη μου θα σας πω αυτή. Απο τις συγκεκριμένες σε αυτή την ανάρτηση όμως  θα σας πω πως την αγαπημένη μου την άφησα για το τέλος...






Η αγάπη ζει... για πάντα.

(All photos by George I. Lampadariou www.lampadariou.com)

Παρασκευή 14 Οκτωβρίου 2011

Χειμώνιασε

Μέσα σε όλη την περίεργη κατάσταση που επικρατεί αυτό το διάστημα, ο καιρός έβαλε το αδιάβροχό του και άρχισε να ρίχνει όλο το νερό που είχε μαζέψει από το καλοκαίρι... Αυτή η ανάρτηση, μια προσπάθεια να σας δώσω να καταλάβετε τι είναι το φθινόπωρο κι ο χειμώνας για μένα.

Ατέλειωτο χουζούρι κάτω από το πάπλωμα με ατέλειωτα πατήματα στο "Snooze" του κινητού
Καφές φίλτρου με άρωμα φουντούκι
 Ζεστά φορέματα με μπότες...
Πραγματικά πιστεύω πως τον χειμώνα είναι ο πιο συνηθισμένος συνδυασμός ρούχων που κάνω... Πόσο άνετα είναι τα φορεματάκια!
 Ζεστές σουπίτσες
Τις προάλλες πέτυχα μια συνταγή στο ίντερνετ, "Κρεμμυδόσουπα με γιαούρτι". Φαινόταν εξαιρετική και κράτησα τη συνταγή. Ιδού: 
Υλικά (για 1 μερίδα)
2 μέτρια κρεμμύδια
2 κλωνάρια σέλινο
¼ μικρό λάχανο
2 μέτρια καρότα
1 μικρό πράσο
1 κουτ. ελαιόλαδο
Χυμός από 1 λεμόνι
¼ κουτ. πάπρικα
¼ κουτ. σκόρδο σκόνη
Αλάτι, πιπέρι
1 κουτ. άπαχο γιαούρτι
Εκτέλεση
Ψιλοκόβετε τα λαχανικά και τα βράζετε σε κατσαρόλα μαζί με περίπου 50 γραμ. νερό. Αφού πάρουν μια βράση, τα αφήνετε να σιγοβράσουν για ακόμα 20 λεπτά. Τα σουρώνετε και κρατάτε το ζουμί ξεχωριστά. Αδειάζετε τα λαχανικά στο μπλέντερ, προσθέτετε το ελαιόλαδο, το χυμό λεμονιού, την πάπρικα, τη σκόνη σκόρδου, αλάτι, πιπέρι και τα αναμειγνύετε. Προσθέτετε στο μπλέντερ το ζουμί και ανακατεύετε για λίγο ακόμα μέχρι το μείγμα να πολτοποιηθεί εντελώς. Αδειάζετε το μείγμα σε βαθύ πιάτο και προσθέτετε το γιαούρτι. Τρώγεται ζεστό ή το αφήνετε να κρυώσει λίγο.

Απογεύματα με ζεστή σοκολάτα και μπισκοτάκια ή γυαλάκια*
Λατρεύω την σοκολάτα, είμαι chocoholic, έχω αυτό το sweet tooth που λένε οι Άγγλοι και γενικότερα αν δεν είναι σοκολάτα δεν είναι γλυκό!!!

Επίσης μ'αρέσουν τα μπισκότα όλων των ειδών, να τα βουτάς και να γεμίζουν και γεύση από τη ζεστή σοκολάτα στην κούπα.
*Τα γυαλάκια είναι κάτι μικρά σφολιατοειδή με κανέλλα και μαύρη ζάχαρη που φτιάχνει η μητέρα μου. Έχουν πολύ απλή συνταγή, χρειαζόμαστε ένα πακέτο έτοιμης σφολιάτας από το super market (γιατί είναι μεγάλος μπελάς να φτιάχνεις δική σου σφολιάτα) και πολύ απλά ανοίγεις το φύλλο, βάζεις όση μαύρη ζάχαρη θέλεις και την πιέζεις ελαφρά πάνω στη ζύμη για να μην φύγει με το ψήσιμο και πασπαλίζεις με κανέλλα. Μετά αρχίζεις να τυλίγεις σιγά σιγά από κάθε μεριά της σφολιάτας ώστε να δημιουργηθούν δύο κυκλάκια, ψήνεις σε προθερμασμένο φούρνο στους 200 βαθμούς μέχρι να ροδίσουν και ιδού το τελικό αποτέλεσμα.
 Έχει λιώσει και η μαύρη ζάχαρη και είναι ΚΟΛΑΣΗ!!

Βράδια με ατέλειωτη μουσική και αναμμένα κεράκια
Κάνουν ατμόσφαιρα και χαλαρώνουν απίστευτα...

Τελικά, το χειμώνα το μόνο που θες είναι να είσαι με καλή παρέα, δίπλα από ένα τζάκι με λίγο καλό  φαγάκι και κόκκινο κρασί και μερικά από τα παραπάνω... Η ζωή ομορφαίνει αμέσως, χωρίς να το καταλάβεις.
Φιλιά πολλά,
Αναστασία

Πέμπτη 13 Οκτωβρίου 2011

Thursday night thoughts

Βροχή, καφές φίλτρου με άρωμα φουντούκι, μουσική...  Το μόνο που έλειπε ήταν το μήνυμα που θα έλεγε "Καλημέρα.."
Σε 2 μήνες περίπου έρχονται τα Χριστούγεννα... Φωτάκια, χριστουγεννιάτικα δώρα, χαμόγελα, κούπες με ζεστή σοκολάτα ή καφέ... Ονειρεύομαι κι έναν έρωτα...
Έχω βρει ένα πολύ όμορφο σημείο στην Αθήνα... Δεν είναι ούτε καφετέρια, ούτε μπαράκι, ούτε μαγαζί, ούτε τίποτα παρόμοιο.. Ένα σημείο στην Πλάκα, βλέπεις όλη την Αθήνα πιάτο... Κι έχει κι ένα πεζουλάκι, σπάνια πατάει άνθρωπος εκεί. Είναι ένα αδιέξοδο, στο τέλος του μονοπατιού.
Και το πάρκο του Κεραμεικού είναι όμορφο, τις προάλλες που είχα πάει για περπάτημα η βροχή μόλις είχε σταματήσει κι ήταν βρεγμένο και μύριζε χώμα.. Κι ο κόσμος πηγαινοερχόταν σε ζευγάρια, με το ποδήλατο, με τα πόδια...
Όμορφες στιγμές, έτσι δεν είναι; 

Τρίτη 11 Οκτωβρίου 2011

Σκεπτικές νύχτες...

Έρχονται φορές (τις νύχτες συχνότερα) που θέλω να βάλω τα ακουστικά μου και να αρχίσω να γράφω εδώ... Να γράφω, να γράφω μέχρι να τα γράψω όλα και να μην έχει μείνει τίποτα μέσα μου που να πρέπει να ειπωθεί. Το πρόβλημά μου πάντα ήταν πως ποτέ δεν μπόρεσα να γράψω ακριβώς ό,τι έχω στο μυαλό μου, γιατί στο μυαλό πάντα όλα φαίνονται έξυπνα, ενδιαφέροντα, ρομαντικά, ίσως κι αισθησιακά, αστεία. Γενικότερα νομίζεις πως κρύβουν πολλές πτυχές των συναισθημάτων που κουβαλάς σε κάθε φάση της ζωής σου αλλά όταν πας να τα γράψεις δεν βγαίνουν όπως θά 'θελες να βγαίνουν. Σήμερα.. (ή χθες αν το σκεφθούμε σωστά, αφού στην Ελλάδα είναι περασμένες 12 κι έχει μπει η Τετάρτη 12 Οκτωβρίου 2012) ήταν ακόμη μια νύχτα που ήθελα να βάλω τα ακουστικά μου και να γράψω...

Δευτέρα 10 Οκτωβρίου 2011

Στην Σπυριδούλα

Μπορεί να είναι παμπάλαιο για τη δική μας γενιά αλλά μου το έμαθε η Σπυριδούλα -μου το τραγούδησε κιόλας- και νομίζω μ'άρεσαν πολύ οι στίχοι!

Όπου κι αν πάω ο νους μου διαρκώς τριγυρνά
μέσ' στα στενά της Αθήνας και στα καπηλειά της
και κάθε βράδυ τρικλίζοντας στα σκοτεινά
λέει μεθυσμένη η ψυχή μου απ' τα γιασεμιά της.

Λόντρα, Παρίσι, Νιού Γιόρκ, Βουδαπέστη, Βιέννη
μπρός την Αθήνα καμιά σας καμιά σας δε βγαίνει
γιατ' είναι πάντα γεμάτες με ρόδα οι ποδιές της
κι άσπρες δαντέλες τυλίγουν τις ακρογιαλιές της.

Έχει ομορφιές, χιλιάδες ζωγραφιές
και στις ανηφοριές τις γραφικές της
κάθε βραδιά κάτω από μιά μουριά
ο έρως ξενυχτά κλεφτά-κλεφτά.

Σε κατοικούνε θεοί ξελογιάστρα μου Αθήνα
που κατεβαίνουν στην Πλάκα να πιούνε ρετσίνα
και ζαλισμένοι το βράδυ κολώνα-κολώνα
να κοιμηθούνε πηγαίνουνε στον Παρθενώνα.

Α! Α! Α! Ο Υμηττός λέει με κέφι στην Πεντέλη
Α! Α! Α! λέει η ρετσίνα στο βαρέλι.

σ.σ. Η Σπυριδούλα είναι η trendy γιαγιά μου... Μπορεί να είναι γεροπαράξενη μερικές φορές αλλά... θα είναι πάντα η δική μου γαμάτη γιαγιά! ♥