Δημιουργία νέας ανάρτησης. Πάμε!
Έχω πολλά να σας πω. Και τι δεν έγινε σε μια βδομάδα!
Κυριακή μεσημεριανός καφές στη Μαρίνα Ζέας με βόλτα στο Πασαλιμάνι. Τα λόγια περιττά.
Καλή παρέα και καφές στην "Πισίνα". Είναι που τέτοιες μέρες που έχει έξω χαρά θεού, το χαίρεσαι να βλέπεις θάλασσα! Η φάση λέει "take me back". Με την πρώτη ευκαιρία έχω φύγει!
Ύστερα τα γνωστά. Ξανάνοιξε η σχολή μετά το Πάσχα. Τι ανυπομονησία είχα! Εντάξει, δεν σας δουλεύω, προφανώς και το προηγούμενο βράδυ δεν ήθελα να ξυπνήσω για να πάω. Μετά σκέφτεσαι όμως τον καφέ στο κυλικείο ή στα κιόσκια και όλες τις μαλακίες που θα λες με την παρέα των 16(!) ατόμων και χαζοχαίρεσαι. (Εδώ μια φίλη θα μου έλεγε "κούνα και τ'αυτάκια.") Γκρίνιαξα λίγο για το βαρύ πρόγραμμα αλλά στο τέλος το συνήθισα.
Σήμερα είχα και δουλειά. Την κοπανάω τις Παρασκευές από το μάθημα (άλλο που δεν ήθελα!). Τώρα που άρχισα να δουλεύω κατάλαβα πολλά πράγματα:
1) Έχω πει το ψωμί ψωμάκι και κάνω όση μπορώ περισσότερη οικονομία. Άκουσα και κάτι του στυλ "σιγά μωρή κι εσύ, 2 μήνες δούλεψες". Όταν εσύ θα πάρεις τον κωλαράκο σου από τον καναπέ θα τα πούμε. Τίποτα δεν σου χαρίζεται απλόχερα στη ζωή. Αν δεν κοπιάσεις, δεν θα μάθεις!
2) Εμείς οι άνθρωποι είμαστε καχύποπτοι και παράξενοι. Μια οδοντόκρεμα προωθώ σε ένα super market κυρά μου, όχι χασίσι!
3) και τελευταίο... η ευγένεια είναι η άλλη μισή αρχοντιά της καθαριότητας. Ακόμα κι ένα αγενές βλέμμα μπορεί να σε κάνει σκουπίδι. Θα μου πεις, εσύ φταις που τα παίρνεις κατάκαρδα. Ίσως να φταίω κι εγώ, δεν ξέρω...
Τώρα η φάση λέει "είμαι πτώμα". Αύριο πάλι δουλειά 10 με 6 το απόγευμα. Κουράγιο θα μου πω και θα σας καληνυχτίσω με χαμόγελο για να πάει καλά η αυριανή μέρα. Μέχρι τον κυριακάτικο καφέ στη θάλασσα εύχομαι να περνάμε αλλιώς κι αλλιώτικα, να ταξιδεύουμε για να ξεχνιόμαστε κι όλα τα άλλα έρχονται... :-)
Καλό βράδυ!!
Έχω πολλά να σας πω. Και τι δεν έγινε σε μια βδομάδα!
Κυριακή μεσημεριανός καφές στη Μαρίνα Ζέας με βόλτα στο Πασαλιμάνι. Τα λόγια περιττά.
Καλή παρέα και καφές στην "Πισίνα". Είναι που τέτοιες μέρες που έχει έξω χαρά θεού, το χαίρεσαι να βλέπεις θάλασσα! Η φάση λέει "take me back". Με την πρώτη ευκαιρία έχω φύγει!
Ύστερα τα γνωστά. Ξανάνοιξε η σχολή μετά το Πάσχα. Τι ανυπομονησία είχα! Εντάξει, δεν σας δουλεύω, προφανώς και το προηγούμενο βράδυ δεν ήθελα να ξυπνήσω για να πάω. Μετά σκέφτεσαι όμως τον καφέ στο κυλικείο ή στα κιόσκια και όλες τις μαλακίες που θα λες με την παρέα των 16(!) ατόμων και χαζοχαίρεσαι. (Εδώ μια φίλη θα μου έλεγε "κούνα και τ'αυτάκια.") Γκρίνιαξα λίγο για το βαρύ πρόγραμμα αλλά στο τέλος το συνήθισα.
Σήμερα είχα και δουλειά. Την κοπανάω τις Παρασκευές από το μάθημα (άλλο που δεν ήθελα!). Τώρα που άρχισα να δουλεύω κατάλαβα πολλά πράγματα:
1) Έχω πει το ψωμί ψωμάκι και κάνω όση μπορώ περισσότερη οικονομία. Άκουσα και κάτι του στυλ "σιγά μωρή κι εσύ, 2 μήνες δούλεψες". Όταν εσύ θα πάρεις τον κωλαράκο σου από τον καναπέ θα τα πούμε. Τίποτα δεν σου χαρίζεται απλόχερα στη ζωή. Αν δεν κοπιάσεις, δεν θα μάθεις!
2) Εμείς οι άνθρωποι είμαστε καχύποπτοι και παράξενοι. Μια οδοντόκρεμα προωθώ σε ένα super market κυρά μου, όχι χασίσι!
3) και τελευταίο... η ευγένεια είναι η άλλη μισή αρχοντιά της καθαριότητας. Ακόμα κι ένα αγενές βλέμμα μπορεί να σε κάνει σκουπίδι. Θα μου πεις, εσύ φταις που τα παίρνεις κατάκαρδα. Ίσως να φταίω κι εγώ, δεν ξέρω...
Τώρα η φάση λέει "είμαι πτώμα". Αύριο πάλι δουλειά 10 με 6 το απόγευμα. Κουράγιο θα μου πω και θα σας καληνυχτίσω με χαμόγελο για να πάει καλά η αυριανή μέρα. Μέχρι τον κυριακάτικο καφέ στη θάλασσα εύχομαι να περνάμε αλλιώς κι αλλιώτικα, να ταξιδεύουμε για να ξεχνιόμαστε κι όλα τα άλλα έρχονται... :-)
Καλό βράδυ!!