Τρίτη 13 Ιανουαρίου 2015

Κι είναι κάποιες στιγμές...

Είναι κάποιες στιγμές στον κόσμο αυτό που δεν ξέρεις που να πεις ευχαριστώ για τις στιγμές που σου δόθηκαν έτσι απλά και όμορφα να τις ζήσεις.

Είναι τόσο συχνό να παραπονιόμαστε για χαζομάρες, προβλήματα του πρώτου κόσμου, ενώ -δεν ξέρω, ο μισός;- πληθυσμός της γης σχεδόν δεν έχει πρόσβαση στα απλά και τα βασικά. Είμαστε προνομιούχοι εσύ κι εγώ που έχουμε πρόσβαση σε όλα αυτά του κόσμου τα πράγματα που πολλοί μπορεί και να τα βρίσκουν αχρείαστα, ξεχνάμε τα βάσανα του υπόλοιπου κόσμου και σκεφτόμαστε τα δικά μας σαν βουνά. Θυματοποιούμε τους εαυτούς μας, γιατί; Είμαστε προνομοιούχοι που έχουμε ένα κεραμίδι πάνω από το κεφάλι μας, ένα κουβερτάκι να μην τρέμουμε το βράδυ και μια καλημέρα να πούμε. Είμαστε προνομοιούχοι που έχουμε κάμερες και κινητά να καταγράφουμε στιγμές που δεν θα ξαναρθούν και μαζί και το δίχτυ όλη της υφηλίου για να μου στέλνεις τις στιγμές μας και να σου στέλνω άλλες που ξέχασες και να χαιρόμαστε σα χαζά που νιώθουμε πως παρέα σαν τη δική μας δε γνώρισε καμιά φιλία. Είμαστε προνομιούχοι στη ζέστη μας, στην όποια ασφάλειά μας και στην ηρεμία μας, στους καφέδες μας και στα κρασάκια μας στις αγκαλιές μας και στα γέλια μας, στα ρε μαλάκα που φωνάζουμε στο δρόμο και πόσα ακόμα να θυμηθώ από την περασμένη βδομάδα.

Είναι κάποιες στιγμές που τα συναισθήματα ξεχειλίζουν από τις φωτογραφίες στο χαζοκινητό σου και θες να τις εκτυπώσεις να τις κολλήσεις στον τοίχο δίπλα από το κρεβάτι σου και να τις βλέπεις κάθε πρωί που ξυπνάς αναγκαστικά στις 6 να πας εκεί που πρέπει να πας, μόνο και μόνο για να μην ξεχάσεις πως τα χιλιόμετρα δεν έχουν σημασία αν υπάρχει αγάπη και πως το χαμόγελο που σου έφεραν κάποιοι άνθρωποι πραγματικά στα χείλη σου, τότε θα το φέρνουν κάθε φορά, κοντεύουμε τα 2 χρόνια βλέπεις... Πότε πέρασαν...

Κι όλα αυτά μπορεί να μην έχουν σημασία για σένα που το διαβάζεις αυτό αλλά εγώ σκέφτομαι τα παιδιά πίσω που τους άφησα άλλο ένα κομματάκι μου κι αυτή τη φορά που έφυγα, να το φυλάνε μέχρι την επόμενη φορά. Ξέρεις τι είναι να σε κάνουν άνθρωποι που αποκαλείς αληθινούς φίλους να χαμογελάς;
"Πάντα είμαι ευτυχής εκεί που δεν βρίσκομαι...."