Τρίτη 20 Δεκεμβρίου 2011

Τι πετάω και τι κρατάω από το 2011

Δόθηκε η ιδέα από μια κοπέλα στο Twitter και voila! ;)

Θα πετάξω (με μεγάλη δύναμη και θα φωνάξω "ΠΟΤΕ ΞΑΝΑ"):
  • Τις στιγμές των Πανελλαδικών, όλα αυτά τα κλάμματα και το άγχος
  • Εκείνη τη ΡΗΜΑΔΑ τη μέρα που βγήκαν τα αποτελέσματα κι έκλαιγα περισσότερο απ'όταν βγήκα από την κοιλιά της μάνας μου, απογοητευμένη και νομίζοντας πως τα όνειρά μου κατέρρευσαν
  • Τα ατέλειωτα ξενύχτια για διάβασμα κι ασκήσεις... Κι ειδικότερα εκείνο που είχα κάτσει μέχρι τις 5 το ξημέρωμα...
  • Τα 10 κιλά που έβαλα σε 9 μήνες (δηλαδή κατά τη διάρκεια των Πανελλαδικών)
  • Όλα τα άσχημα που άκουσα, έμαθα, έζησα και με πήγαν πίσω
  • Τους ανθρώπους που με άφησαν πίσω είτε ηθελημένα είτε όχι, μάλλον τους άφησα κι εγώ για να καταλήξει έτσι...

 Θα κρατήσω για πάντα στην καρδιά μου:
  •   Τη στιγμή που άφησα το στυλό κάτω και παρέδωσα το τελευταίο μου γραπτό, δεν ήξερα τι νιώθω. Κάτι σαν ελευθερία και θλίψη μαζί, για τις στιγμές που έρχονται και για τις στιγμές που φεύγουν αντίστοιχα
  • Τις συναυλίες και τις βόλτες και όλες μα όλες αυτές τις εξόδους που τόσο είχα πεθυμήσει να κάνω αλλά δεν μπορούσα. Η συναυλία του υπεραγαπημένου μου Φοίβου Δεληβοριά στο Earth, Wind & Music Festival , η συναυλία του υπέροχου Κωστή Μαραβέγια στην Τεχνόπολη του Κεραμεικού και το απλά-απίστευτο-σου-λέω Ark Festival !♥
  • Τον ύπνο και τις διακοπές... Αχ αυτές οι διακοπές..! Όμορφες στιγμές, ξέγνοιαστες. Να μην σε νοιάζει!
  • Τη στιγμή που κράτησα στην αγκαλιά μου το σκυλί μου για πρώτη φορά... Το υπέροχο πλασματάκι μου που σε λίγες μέρες γίνεται 10 μηνών!
  • Και τέλος, το πόσο μ'αρέσει αυτό που ζω τώρα... Τα γέλια που ρίχνουμε... Και τους ανθρώπους που μου στέκονται σε κάθε στιγμή της ζωής μου, κάθε μέρα και λεπτό και μου δείχνουν πως ΑΞΙΖΟΥΝ να βρίσκονται στην καθημερινότητα μου.
Με το καλό να έρθεις 2012, με το καλό να φύγεις 2011... Όσο δύσκολο/έντονο/σύντομο/κουραστικό αλλά και όμορφο/γλυκό/χαρούμενο ήσουν!
Πείτε μου κι εσείς τι κρατάτε και τι πετάτε από το 2011, ανυπομονώ :)

Τρίτη 13 Δεκεμβρίου 2011

Τα μπλουζ της άγριας νιότης

*Χαράματα Τετάρτης*

Τακούνια ακούγονται να περπατούν στο δρόμο, κλακ-κλακ. Αυτός ο ήχος από τα καινούρια της τακούνια. Να πάλι, σκεφτόταν μόνο αριθμούς. Παρά τη δουλειά, το τρέξιμο, την κούραση, την αυπνία ένιωθε κι εκείνη σαν να είναι ένας ακόμη αριθμός μέσα στη μεγάλη πόλη που σε λίγο θα έσβηνε τα φώτα της, θα φορούσε το λαμπερό της χαμόγελο και θα ξεχνούσε ό,τι συνέβη εκείνο το βράδυ, όπως και κάθε φορά.

-Γεια! -...γεια σου.
-Είσαι καλά; Πόσος καιρός πέρασε. Άλλαξες... -Όλα μια χαρά. Όλα έχουν βρει μια τάξη... Όλα καλά. Όπως παλιά.
-Χαίρομαι! Θα κάτσεις για ώρα; -Ίσως, για άλλο ένα ποτό. Εσύ;
-Κι εγώ κάπως έτσι. Χάρηκα που σε συνάντησα! -Παρομοίως. Καληνύχτα.


...


-Χορεύουμε? Θυμάμαι πάντα σ'άρεσε το tango. 

Τα χέρια σμίγουν, τα σώματα αγκαλιάζονται και τα βήματα χορεύουν μόνα τους στον ρυθμό...

Και το tango έγινε μπλουζ, και το μπλουζ τραγούδι χωρίς μουσική που, όμως, συνέχισε να συνοδεύει κάθε βήμα, κάθε λέξη, κάθε κλακ-κλακ μέχρι που χάραξε και τα μπλουζ της άγριας νιότης ακόμη ηχούσαν σαν κάτι γλυκόπικρο μα έντονο...

-Άκου... Θέλει φωτιά και πάθος και λάθη και χρώματα μοναδικά... Γιατί αυτή είναι η μόνη συνταγή που θα μπορέσει να σου δώσει τη ζωή..! Σςςς... Κοίτα... Ξημέρωσε...
-Μη, μη με γυρνάς πίσω... ¨Εφυγαν πια οι σκέψεις για το τότε. Ξέρεις, έμαθα να κοιτάω μπροστά.
Και να, τα κλακ-κλακ, τώρα πιο γρήγορα, βροχή, το βήμα όμως κουρασμένο...

 
 Το βλέπεις? Ψάξ'το, θα το δεις. 
Ψάξε... για τα κρυμμένα "σ'αγαπώ" στους ξεβαμμένους τοίχους!

Κοίτα... Να, βρήκα ένα.
 

Τετάρτη 7 Δεκεμβρίου 2011

Παιδιά, παιδιά! Είμαι ακόμη εδώ... Σας έχω χάσει τελευταία, δεν προλαβαίνω, με τούτα και με κείνα σχεδόν δεν ανοίγω καθόλου τον υπολογιστή!
Αχ και που λέτε, τι να σας πρωτοπώ! Έχω γίνει ένα με το πνεύμα των Χριστουγέννων, χαρά και τσαχπινιά συνέχεια φάση! Εντάξει, παιδευόμαστε λίγο στη σχολή, δεν πολυδιαβάζω ακόμη να πω την αλήθεια μου. Δεν ξέρω πως να το εξηγήσω, αυτή η περίοδος είναι πολύ όμορφη! Καινούριες παρέες, βόλτες, γέλια, βλακείες στο κυλικείο..
Έμαθα και Jungle Speed, αμέ! :Ρ Τώρα, θα μου πείτε τι είναι το Jungle Speed..; Λοιπόν, είναι ένα τέλειο παιχνιδάκι με κάτι χαρτιά με σχήματα και το όλο θέμα βασίζεται στα αντανακλαστικά! Είναι πολύ παρεϊστικο!
Α, και πήγα την Κυριακή και είδα εκείνη την ταινία για την οποία σας έλεγα εδώ. Το Τανγκό των Χριστουγέννων. Να τη δείτε οπωσδήποτε έτσι, δεν χρειάζεται καν να το πω ;)

Αυτά τα νέα μου, πείτε μου και τα δικά σας! Σας φιλώ, καληνύχταααααα!

Κι ένα τραγούδι που το έχω στο repeat...