Δευτέρα 27 Φεβρουαρίου 2012



And when the lands slides, and when the planets die that's when I come back, when I come back to you...
And when the sun cools, and when the stars fall  that's when I come back, when I come back to you
And when the war machines rust eternally, that's when I come back, when I come back to you

And when your heart bleeds for a love that's dead like me that's when I come back, when I come back to you...

Πέμπτη 23 Φεβρουαρίου 2012

Καλημέρα... μετά μουσικής! :)

Καλημερέντες!! Να εδώ, πίνω τον καφέ μου, τέλειωσα την εξεταστική μου και ξεκουράζομαι! Έχω μαζέψει αρκετά βραβειάκια τον τελευταίο μήνα και αποφάσισα επιτέλους να τα δώσω με τη σειρά μου στους υπόλοιπους. Ένα ένα όμως :)

Δύο υπέροχα κορίτσια που λέτε, η Ζέτα και η τρελοξενυχτοΜπλούζ μου δώσαν το βραβείο για 5 (αγαπημένα) τραγούδια.



Θα σας βάλω αυτά που ακούω πολύ τον τελευταίο καιρό, με λίγα μουρμουρητά δικά μου μαζί ;-)

Πρώτο και καλύτερο το καλοκαιρινό "Καλοκαίρι, με τη φέτα το καρπούζι στό 'να χέρι":
Κάτι παθαίνω με αυτό το τραγούδι. Όλο όνειρα μου φέρνει στο μυαλό! "Καλοκαίρι... Μες στα κόκκινα της δύσης του ανατέλλει..." Κοντοζυγώνει κι αυτό με το καλό :)


Δεύτερο... χχχχμμμ..  Αυτό, γιατί είναι όμορφο να χορεύουμε.. ακόμη! Και να ταξιδεύουμε! :)

Πάλι καλοκαιρινό το κομμάτι. Μάλλον θέλω πολύ τελικά να ανοίξει ο καιρός γιατί παραείναι μακρύς ο φετινός χειμώνας! Το άκουσα κάπου και σας το βάζω γιατί μ'άρεσε από την πρώτη στιγμή! Κι είναι απλά τόσο ταξιδιάρικο και χαλαρωτικό και χαρούμενο και και και... :)


Τρίτο κομμάτι μια τζαζιά που την βρήκα τυχαία και μ'άρεσε.

"No, you don't know the one who dreams of you each night, and longs to kiss your lips, and longs to hold you tight... To you I'm just a friend, that's all i've ever been. No, you don't know me.
I never knew the art of making love, though my heart aches with love for you... Afraid and shy, I let my chance go by... the chance that you migh love me too."


Τέταρτο! Ένα από τα τραγούδια που έκανα τραγούδι μου. Ένα από τα αιώνια κολλήματα! Μίλτος Πασχαλίδης και τα λόγια περιττά...
"Από παιδί θυμάμαι προσπαθώ να κλέψω το γλυκό μέσα απ' το βάζο...
Μα ό,τι μας δένει στα παλιά είναι οι κακές συνήθειες, το νιώθω τώρα καθαρά πως είναι αργά γι' αλήθειες...
Όλη μου η ζωή συνένοχη και πώς γουστάρω τα πιο μεγάλα ψέματα στα πιο αθώα βλέμματα...
Όλη μου η ζωή συνένοχη και πώς γουστάρω κάτι απογέματα με καφέ και τσιγάρο..."


Πέμπτο και τελευταίο και για πάντα λατρεμένο! Το όνομα αυτού του ιστολογίου. Αυτή που περνάει του Φοίβου Δεληβοριά :)
"Αυτή που περνάει, αυτή που περνάει, αυτή να ρωτήσουμε να δούμε που πάει! Αυτή να ρωτήσουμε τον προορισμό μας, ο άγνωστος δρόμος της να βρει το δικό μας...

Λουλακί παραθυράκια στα ταξί και στα τρόλεϊ, αλληλοκαλημερίζονται όλοι :)


Σαλιγκάρια στη Σταδίου και τριφύλλια στη Σίνα, ομορφαίνεις βάδισμά μου την Αθήνα!! Αν δεν έχεις τι να κάνεις σε παντρεύομαι τώρα και αρχίζει η ανοιξιάτικη ώωωωωωραααα" ♥ 


Τώρα με τη σειρά μου να δώσω το βραβείο και στους υπόλοιπους! Δεν θυμάμαι ποιοι το έχουν ήδη βάλει στο blog τους, εγώ το μοιράζω κι όποιος θέλει το παίρνει!

Στη γλυκύτατη Λύριελ  http://spittingdragon.blogspot.com/
 Στη Λεύκη τη Φλου με τα λινά της παπούτσια http://linapapoutsia.blogspot.com/
Στη φίλη μου Aeleriana που είναι καινούρια εδώ ♥ http://livelovelaugh-andcrave.blogspot.com/
Στο μικρό μας Ναντιάκι http://nadje-magiciseverywhere.blogspot.com/
Στην Κατερινιώ από την Κρήτη http://where-ismyblog.blogspot.com/
Στην Κάποια* και την αιώνια ταξιδεύτρα ψυχή της :) http://takcidiarapcuxh.blogspot.com/
Στην Χρυσάφη http://angelakia.blogspot.com/

Επίσης, προσκαλώ όποιον θέλει να το πάρει για να μας πει τα 5 αγαπημένα του τραγούδια.

Σας φιλώ και σας στέλνω μια ζεστή αγκαλιά!  

Τρίτη 21 Φεβρουαρίου 2012

Σινέ Θησείον!

Ένα μικρό διάλειμμα από το διάβασμα για να σας δείξω το υπέροχο θερινό σινεμαδάκι μας στο Θησείο.


Τα παραδοσικά καθίσματα με θέα την πανέμορφη Ακρόπολη
Η Ακρόπολη! Την χαλάνε λίγο όλα αυτά τα σίδερα αλλά όταν νυχτώνει ποτέ δεν χάνει τη λάμψη της.

Ποιος ζήτησε σπιτική βυσσινάδα και φρεσκοψημένη τυρόπιτα; ;-)


Απ'έξω, στον πεζόδρομο της οδού Αποστόλου Παύλου
Το "τουριστικό" κόκκινο τρενάκι. Ανέβα για μια βόλτα στην ιστορική Αθήνα! :)

Πολύ χάρηκα που διάβασα το άρθρο για το σινεμά αυτό! Μένω εκεί κοντά κι έχω συνδυάσει το Θησείο με τις ομορφότερες βόλτες της Αθήνας. Αν τύχει να είσαι εδώ κοντά να μου πεις, πολύ θα χαρώ να σου δείξω μία από τις ομορφότερες περιοχές της Αθήνας και τη θέα από το μυστικό λόφο της Ακρόπολης, τα βραχάκια! Μέχρι τότε σσσσσσςςς ;-)

Φιλιά, φιλιά, πολλά φιλιά!

Δευτέρα 20 Φεβρουαρίου 2012

Να μπορούσα να σου χάριζα για πάντα ένα χαμόγελο!

Ένα κλικ κι άλλο ένα κι έρχομαι πιο κοντά.
Συνεχώς σκέφτομαι πως να λύσω τα προβλήματα ή έστω να διαγραφούν με κάποιο μαγικά απίστευτο τρόπο κι όλα να κυλήσουν σα βροχή, σα νερό...
Δίνεις το είναι σου για να βοηθήσεις και δεν κάνεις τίποτα στο τέλος... Όχι επειδή δεν θες, αλλά επειδή δεν σου το επιτρέπουν. Οι τρίτοι, οι ξένοι. Δεν είσαι αρκετά καλός γι'αυτούς, λένε.
Προβλήματα εκεί, εδώ και δεν μπορώ να τ'ακούω άλλο, αλήθεια δεν μπορώ.
Σήμερα παραιτήθηκα όλο καμάρι για ένα καλύτερο αύριο, πήρα τα οφειλόμενα κι έφυγα.
Κι αύριο γράφω Management και δεν ξέρω τίποτα! Ξενύχτι για διάβασμα, ολέ!

Μωρέ, δεν με νοιάζει, έρχεται η Παρασκευή και θα ντυθώ Κλεοπάτρα στο στέκι κι όλα καλά.
Μόνο με νοιάζει που δεν βλέπω πια 2 χαμόγελα. Ένα της μαμάς κι ένα της γιαγιάς. Κι εκεί είναι που θέλω να βοηθήσω. Σκάει το χειλάκι στην αρχή αλλά μετά σκεφτόνται την κατάσταση -ξέρεις, τη γνωστή- και πάλι πίσω. Κι αυτό δεν μπορώ. Τουλάχιστον έχουν μείνει αυτά τα αληθινά χαμόγελα των ανθρώπων που σε βλέπουν μετά από χρόνια και ξέρεις πως θα έρθουν καλύτερες μέρες. "Πόσο χάρηκα που σε ξαναείδα!" Μέχρι και τα μάτια του το έλεγαν...

υ.γ. το χθεσινό το τήρησα. το ποτήρι παραμένει μισογεμάτο.
Μέχρι την επόμενη φορά κοίτα να περνάς αλλιώς κι αλλιώτικα! Και σκάσε ένα χαμόγελο γιατί μερικοί το έχουν ανάγκη...
Μια καληνύχτα κι ένα φιλί :*

Κυριακή 19 Φεβρουαρίου 2012

Βήμα βήμα...

Όλα απόψε μιλούν και σε παρακαλούν να γυρίσεις φωνάζουν...
Κι ό,τι ζήσαμε χτες σαν παλιές μουσικές νοιώθω να μ' αγκαλιάζουν...
Όλα απόψε μιλούν για παλιές μας στιγμές που δε λένε να σβήσουν
κι εγώ πάλι ζητώ μυστικά και φιλιά που τα πήρες μαζί σου...

Βήμα-βήμα νοιώθω πως θα γυρίσεις, σαν το κύμα να με νανουρίσεις...
Μα τα βράδια όλα στο ίδιο χρώμα, γκρίζα πάντα και δεν ήρθες ακόμα...

Τι ωραίες στιγμές να σε νοιώθω παντού, γύρω να σ' ανασαίνω..
Πάλι να μου γελάς, για ζωή να μιλάς και εγώ να σωπαίνω...
Τι ωραίες στιγμές να σε βλέπω ξανά στ' άδειο σπίτι να μπαίνεις
κι όταν θα με φιλάς λίγα να μου ζητάς και πολλά να μου παίρνεις...

I'll bring you the stars, to be with you...
And if it is cold, I will fly high..
The moon is so close, I can carry it.

Mmmmmmm.......  Please don't cry...

 Καλό ξημέρωμα κόσμε... Λέτε αύριο να ξεκινάει μια καλύτερη εβδομάδα; Ίσως... Αν δούμε το ποτήρι μισογεμάτο.. Τα φιλιά μου χχ

Πέμπτη 9 Φεβρουαρίου 2012

Πέμπτη βράδυ

"Για πες μου εσύ που όλα τα ξέρεις... Ποιος είναι ο δρόμος για τ'αστέρια;"

Ε; Για πες μου... Γιατί τον ψάχνω τελευταία μα δεν υπάρχει ούτε στο χάρτη! Χάλασε κι εκείνο το ρημάδι το GPS και δεν δείχνει τίποτα η οθόνη. Λάθος, ξέχασα, η ζωή δεν έχει GPS μωρό μου!

Ωπ, κάτσε. Για δες... Να! σαν κάτι να φαίνεται εκεί. Σαν να ξεκινήσαμε ανέλπιδα και να συνεχίζουμε με ελπίδα... :)


Έλα την ώρα που χαράζει...

Καλό βράδυ, καλό ξημέρωμα. 


Σάββατο 4 Φεβρουαρίου 2012

Μόνο σκέψεις για την εβδομάδα που πέρασε

3.30 πμ. Ξημερώνει Κυριακή...
Πριν λίγο γύρισα σπίτι και κάθομαι και σκέφτομαι πως έπρεπε να είχα ανοίξει και κανά βιβλίο. Δε βαριέσαι, θα διαβάσω σήμερα...
Αυτή η βδομάδα ήταν τόσο γεμάτη από όλα τα συναισθήματα κι όλο αναρωτιέμαι πως τα φέρνει η ζωή...

Μια κοπέλα ξέσπασε σε κλάμματα για τον άδικο κι άτυχο φίλο της που έμεινε παράλυτος... Στενοχώρια.
Πήρα το πρώτο μου δεκάρι σαν φοιτήτρια στα Μαθηματικά. Χαρά!
Κάποιος άλλος τράκαρε όμως καμιά δεκάρα δεν δόθηκε... Αδιαφορία. Ίσως και λίγος θυμός.
Ένα κορίτσι έκανε εξετάσεις για τον θυρεοειδή της... Και φοβάται μήπως ο όζος της εξελιχθεί σε καρκίνο... Φόβος και θέληση...
Η Β. βρήκε τον έρωτα της ζωής της... Με τον οποίο δεν θα είναι μαζί. Όχι ποτέ, απλά όχι ακόμη. Προσμονή κι έρωτας.

Κι άλλα παρόμοια και μη, όλα τα συναισθήματα λίγο απ'όλα κάθε φορά... Κάτι λείπει ώρες ώρες... και κάποιος...
Το πρόβλημα είναι πάντα πως αυτός ο άλλος, ο κάποιος, θα σε προβληματίζει. Μένεις πίσω να καπνίζεις ένα τσιγάρο και να σκέφτεσαι πως πάντα πας αργά, ποτέ δεν μπορείς να τα καταφέρεις. Και βλέπεις πως δεν γίνεται τίποτα κι επανέρχεσαι σε μια πραγματικότητα που έχει άλλα προβλήματα...

Μα, τι άλλα? Αν άλλαζαν έτσι απλά θα τ'άλλαζες... Ήθελα ν'αλλάξω πολλά, αλλά μόνο τον εαυτό μου αλλάζω κι αυτός είναι ατίθασος και πεισματάρης, είναι ξεροκέφαλος και τα παρατάει αμέσως, δεν αλλάζει εύκολα... Μα ψάχνεις το θάρρος και λες θ'αλλάξεις ό,τι μα ό,τι μπορείς αυτή τη φορά και να που τελικά αναπτερώνεσαι... Μέχρι να έρθει η στιγμή για το επόμενο τσιγάρο.