Ένας από τους τύπους στην αποβάθρα μπήκε στο μετρό μαζί με έναν από τους μάλλον κολλητούς του φίλους. Το αγόρι του μετρό. Κρατούσε μια βαλίτσα, είχε κορδέλα από το αεροδρόμιο στο χερούλι.
"Φιλαράκι ήταν το πιο ωραίο ταξίδι της ζωής μου! Είμαι ερωτευμένος μαζί της... " Ένα ταξίδι-όνειρο που έγινε πραγματικότητα...

Λίγο πιο κάτω είχε μπει μετά απο μια στάση το κορίτσι του μετρό. Χαμογελαστή... Κρατούσε ένα κόκκινο τριαντάφυλλο στο χέρι της και φαινόταν να προσέχει να μην της φύγει και το πατήσει κανένας και χαλάσει την ομορφιά του.. Βρήκε θέση, κάθισε, κοίταξε έξω από το παράθυρο...

Ήρθε η σειρά μου να βγω από το μετρό και καθώς περπατούσα προς την έξοδο το κορίτσι του μετρό κοιτούσε με αγάπη το τριαντάφυλλο... Ένα όνειρο περνούσε από το μυαλό της, έφτιαχνε με τη φαντασία της σκηνές... "Να μπορούσε να πατήσει pause σε αυτό που έζησε πριν λίγο."

Φάνηκε να ήθελε να κρατήσει αυτό το pause, να μην ήταν pause υπολογιστή ή άλλης μηχανής που με το πάτημα του shut down θα είναι σαν να μην υπήρξαν ποτέ όσα έζησε κι ονειρεύτηκε...