Κυριακή 30 Οκτωβρίου 2011

Οι μικρές στιγμές που αξίζουν

Καλησπέραααααα! Ωπ, άλλαξε κι η ώρα! Μπαίνει ο χειμώνας για τα καλά. Τι κάνετε? 
Αυτές τις μέρες ήμουν στο χωριό μου το Λεχούρι.
Εντάξει, δεν φαίνεται και πολύ στη φωτογραφία :Ρ Νομίζω πως θα έπρεπε να αφιερώσω ένα blog post στο χωριουδάκι μου κάποια στιγμή!

Ήμασταν όλοι μαζί, οικογενειακώς και μ'άρεσε πολύ τελικά! Οι γονείς μου, ο αδερφός μου, το σκυλί μας κι εγώ. Να σας δείξω και τη μικρή μας μιας και την ανέφερα:
Κι εδώ η μανούλα μου κι εγώ:

Δυστυχώς, συνειδητοποιώ πως με όλους τους ρυθμούς της καθημερινότητας στις πόλεις "χανόμαστε" με την οικογένειά μας κι έτσι χάνουμε μικρές αλλά μοναδικές στιγμές. Άθελά μας...

Οι ατάκες που πετάγονται την ώρα της μπιρίμπας το βράδυ απλά δεν υπάρχουν... :)
Καληνύχτα φιλαράκια μου!

5 σχόλια:

  1. Νατ πολύ όμορφη η φωτό του χωριού. Αμέ να κάνεις αφιέρωμα, να πάμε κι εμείς μια μέρα!
    Btw στο ξαναείπα, αλλά θα το ξαναπω άλλη μια φορά ότι μου φαίνεται πως μοιάζεις πολύ με τη μαμά σου! :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Είναι οι καλύτερες στιγμές όταν είσαι με την οικογένεια σου, νιώθεις τόσο προστατευμένος και γεμάτος, όπως τότε που ήσουν παιδί.. χαίρομαι πολύ που τα περάσατε ωραία! και ναι, μοιάζεις στη μάμι!!
    Ο ουρανός στη φώτο έχει απίθανο χρώμα! το σκυλί βλέπω μια χαρά, ένα με τη φλοκάτη έγινε :))
    καλή βδομάδα **

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. καλημέρα.
    ποιο είναι το όνομα του σκύλου;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. άσε, μη το λες!
    Μάγια!
    γιατί όμως του δώσατε αυτό το όνομα κι όχι κάποιο άλλο;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Κατερίνα ναι! Τέλεια ιδέα! ;)
    Lyriel, εγώ να δεις πόσο χάρηκα! :) Καλη βδομάδα και σε σένα! :)
    Summertime δεν ξέρω, αυτό μας ήρθε τότε! Τον Ρεξ γιατί τον ονομάσανε Ρεξ κι όχι Μπούμπι? Οεο? :Ρ

    ΑπάντησηΔιαγραφή