Γυρνάω από τη γιαγιά μου. Μιας και πήγαινα σπίτι είπα να περάσω πρώτα να τη δω λίγο -παραπονιόταν πάλι τις προάλλες. Απλά σταμάτησα 3 ορόφους πιο κάτω. Εκεί ήταν, στην κουζίνα, έλυνε τον Γρίφο της και κάπνιζε το τσιγαράκι της! Κλασσικά.
Θα μου πεις, δεν είναι και πολλές γιαγιάδες με το τσιγάρο ε. Είναι trendy η δική μου, έτσι λέει σε όλους. Δεν θα την διαψεύσω :)
Η φάση σήμερα έλεγε λαϊκή, η γιαγιά πάντα πάει "για να χαζέψει". Το λοιπόν, άρχισε κι έλεγε την ιστορία της τη σημερινή. Είδε λέει τον Θοδωρή τον Μπέλτσο -ξέρεις, τον γιο της Ευθυμίας που έμενε εκεί στο τάδε σπίτι, στην χ γωνία κλπ κλπ κλπ! Δεν τον ήξερα αλλά δεν της έφερα αντίρρηση. Μετά την έχασα λίγο, αρκούσε που μιλούσε και χαμογελούσε. Την άκουσα στο τέλος να λέει πως γέρασε πια, "τα μάτια της εγινήκαν σαν τις θρούμπες και το πετσί της σαν σταφίδα".
Πλέον, λίγο αργά, καταλαβαίνω την αξία των παππούδων και των γιαγιάδων. Ο ένας παππούς, ο αγαπημένος μου, πέθανε όταν ήμουν Β΄ δημοτικού. Μετάνιωσα που δεν πήγαινα να κάτσω μαζί του παρά μόνο όταν έπαιζε η τηλεόραση τον Ρεξ. Αλλά κι 6 χρονών όταν είσαι δεν καταλαβαίνεις πολλά... Να σας πω, εγώ τον νιώθω εδώ... Όπως και τη νονά μου, πάντα εδώ... Κι ας την γνώρισα μόνο για μια βδομάδα, πέρασαν 18 χρόνια και νιώθω πως είναι πάντα δίπλα μου όταν φιθυρίζω ένα "Λιλή..;" Κι η μάνα μου λέει πως είμαστε ίδιες, τόσο ίδιες...
Δεν ξέρω τι με έπιασε και τα γράφω, δεν τα λέω ούτε τα γράφω ποτέ σε κανέναν αυτά. Απλά αυτό το βράδυ μου λείπουν πολλοί άνθρωποι και δυστυχώς δεν είναι εν ζωή. Θά 'θελα να έφευγαν λίγο αργότερα, να προλάβαινα να τους πω πως είναι μοναδικοί για μένα...
*Και λέει ο Θοδωρής τη γνώρισε από το βλέμμα, γιατί η γιαγιά είχε κάτι μάτια μεγάλα. Έτσι λέει, σαν τα δικά μου. Ούτε εκεί έφερα αντίρρηση. Της έδωσα άλλη μια φορά την υπόσχεση που της δίνω πάντα, της είπα "καληνύχτα γκράνμα". Στο τέλος χαμογελούσα κι εγώ... Κι ήταν όμορφα!
Καληνύχτα λοιπόν. Φιλιά, όνειρα γλυκά!
Θα μου πεις, δεν είναι και πολλές γιαγιάδες με το τσιγάρο ε. Είναι trendy η δική μου, έτσι λέει σε όλους. Δεν θα την διαψεύσω :)
Η φάση σήμερα έλεγε λαϊκή, η γιαγιά πάντα πάει "για να χαζέψει". Το λοιπόν, άρχισε κι έλεγε την ιστορία της τη σημερινή. Είδε λέει τον Θοδωρή τον Μπέλτσο -ξέρεις, τον γιο της Ευθυμίας που έμενε εκεί στο τάδε σπίτι, στην χ γωνία κλπ κλπ κλπ! Δεν τον ήξερα αλλά δεν της έφερα αντίρρηση. Μετά την έχασα λίγο, αρκούσε που μιλούσε και χαμογελούσε. Την άκουσα στο τέλος να λέει πως γέρασε πια, "τα μάτια της εγινήκαν σαν τις θρούμπες και το πετσί της σαν σταφίδα".
Πλέον, λίγο αργά, καταλαβαίνω την αξία των παππούδων και των γιαγιάδων. Ο ένας παππούς, ο αγαπημένος μου, πέθανε όταν ήμουν Β΄ δημοτικού. Μετάνιωσα που δεν πήγαινα να κάτσω μαζί του παρά μόνο όταν έπαιζε η τηλεόραση τον Ρεξ. Αλλά κι 6 χρονών όταν είσαι δεν καταλαβαίνεις πολλά... Να σας πω, εγώ τον νιώθω εδώ... Όπως και τη νονά μου, πάντα εδώ... Κι ας την γνώρισα μόνο για μια βδομάδα, πέρασαν 18 χρόνια και νιώθω πως είναι πάντα δίπλα μου όταν φιθυρίζω ένα "Λιλή..;" Κι η μάνα μου λέει πως είμαστε ίδιες, τόσο ίδιες...
Δεν ξέρω τι με έπιασε και τα γράφω, δεν τα λέω ούτε τα γράφω ποτέ σε κανέναν αυτά. Απλά αυτό το βράδυ μου λείπουν πολλοί άνθρωποι και δυστυχώς δεν είναι εν ζωή. Θά 'θελα να έφευγαν λίγο αργότερα, να προλάβαινα να τους πω πως είναι μοναδικοί για μένα...
*Και λέει ο Θοδωρής τη γνώρισε από το βλέμμα, γιατί η γιαγιά είχε κάτι μάτια μεγάλα. Έτσι λέει, σαν τα δικά μου. Ούτε εκεί έφερα αντίρρηση. Της έδωσα άλλη μια φορά την υπόσχεση που της δίνω πάντα, της είπα "καληνύχτα γκράνμα". Στο τέλος χαμογελούσα κι εγώ... Κι ήταν όμορφα!
Καληνύχτα λοιπόν. Φιλιά, όνειρα γλυκά!
ΤΙ ΟΜΟΡΦΟ ΚΕΙΜΕΝΟ! ΣΥΜΦΩΝΩ ΑΠΟΛΥΤΑ ΜΑΖΙ ΣΟΥ! Κ ΜΕΝΑ ΜΟΥ ΛΕΙΠΟΥΝ ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΠΟΥ ΕΧΟΥΝ ΦΥΓΕΙ... ΔΥΣΤΥΧΩΣ ΕΤΣΙ ΕΙΝΑΙ Η ΖΩΗ..ΕΙΜΑΣΤΕ ΤΥΧΕΡΟΙ ΠΟΥ ΤΟΥΣ ΘΥΜΟΜΑΣΤΕ ΟΜΩΣ Κ ΣΙΓΟΥΡΑ ΚΑΠΟΙΑ ΜΕΡΑ ΘΑ ΤΟΥΣ ΞΑΝΑΣΥΝΑΝΤΗΣΟΥΜΕ!! :-) ΦΙΛΙΑ ΠΟΛΛΑ
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο γεγονός ό,τι "έφυγαν από την ζωή " δε σημαίνει πως θα "φύγουν και από την ζωή μας"!Όμορφο κείμενο!
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλό σου βράδυ Αναστασία μου!
Να ναι καλά η γιαγιάκα σου, πλάκα πρέπει να χει :)
ΑπάντησηΔιαγραφήΈχω χάσει σχεδόν όλους τους δικούς μου ανθρώπους -παππούδες και γιαγιάδες έχει καιρό τώρα- μέχρι και τον πατέρα μου έχασα και καταλαβαίνω απόλυτα τι λες. Γι αυτό λέμε να χαίρεσαι την κάθε στιγμή μαζί τους και να απολαμβάνεις τις αγκαλιές τους !!
Φιλιά πολλά **
Ζέτα μου ναι, ευτυχώς που τους θυμόμαστε κιόλας... Το να μην θυμάσαι κάποιον που όμως είναι σημαντικός για σένα σε επηρεάζει πολύ... Φιλιά! :)
ΑπάντησηΔιαγραφήΛία μου γεια σου. Συμφωνώ απόλυτα! Καλό σου βράδυ :)
Lyriel μου λυπήθηκα πολύ που το διάβασα, ελπίζω να έζησες πολλές και όμορφες στιγμές μαζί του. Αυτό είναι που μετράει τελικά! Κάθε στιγμή, κάθε αγκαλιά... Φιλάκια :*
καλησπέρα βραδινή!
ΑπάντησηΔιαγραφήείναι καλό να έχεις γιαγιά!
μοναδική εμπειρία!
έχω ξεμείνει και μου λείπει...
αλλά τη θυμάμαι με αγάπη, παλαβούτσικη τελείως' μόνο πιάνο θυμόταν να παίζει. μελωδίες ενός μακρινού χτες.
φιλάκι, καληνύκτα.
Συγκινητικό...μεγάλη αξία να έχεις γιαγιά και παππού....
ΑπάντησηΔιαγραφήΕγώ γνώρισα ένα παππού και δυο γιαγιάδες....και με τη μια μας δένει κάτι ανεκτίμητο....την αγαπάω πολύ!!!!! Και είναι από τις ηλικίες που έχουν την περισσότερη ανάγκη για κουβέντα....