Σκέψεις

Άλλη μια νύχτα που σκέφτομαι τι να γράψω...
Αυτήν την περίοδο είμαι όλο όνειρα. Ταξίδια λέει, καλοκαίρι, θάλασσα, μουσικές συναυλίες, βόλτες στα Αναφιώτικα και milkshakes! (μην ακούσω τίποτα για θερμίδες θα σφαχτούμε ;) )

Ύστερα προσγειώνομαι... Ξέρεις, η κρίση, η καταστάση στη χώρα μας κι όλα τα σχετικά. Ποιο είναι το χρονικό της δικής μου κρίσης; Με τρομάζει όσο τίποτα άλλο. Ξέρεις τι άλλο με τρομάζει; Που δεν μπορώ να κάνω τίποτα ουσιαστικό. Ναι, δουλεύω. Αλλά δεν είναι αρκετό... Αυτό που με ενοχλεί όμως πάνω απ'όλα είναι που σβήνεται κάπου κάπου το χαμόγελο από το πρόσωπο των δικών μου ανθρώπων. Έχω μάθει όμως να βλέπω το ποτήρι μισογεμάτο... Και πάντα συνεχίζω να χαμογελάω. Χαμογελάμε και στα εύκολα και στα δύσκολα! Και δεν πέφτουμε ποτέ και για κανέναν λόγο!

Πάμε πάλι στα όνειρα;
Ονειρεύομαι πάρα πολύ αυτό:

Ήλιος, θάλασσα, ξεκούραση, μακριά από όλους κι από όλα(το κυριότερο!)...

Και αυτό:

Λοιπόν αυτές οι δύο τελευταίες φωτογραφίες είναι στα Αναφιώτικα. Μη με ρωτάς γιατί μ'άρεσουν τόσο. Η Λιλή μου το έδωσε αυτό. Είναι τόσο ρομαντικά και τόσο ταξιδιάρικα που λες πως έφυγες από το κέντρο της Αθήνας και ξέφυγες από το τσιμέντο...

Θέλω βόλτες κι εκεί:

Φλοίσβος! Παγωτό στο πεζούλι και θάλασσα...

Άντε... άντε να έρθει το καλοκαίρι να κάνουμε πως τα ξεχνάμε όλα και μας νοιάζει μόνο ο καύσωνας και τι χρώμα θα βάψουμε τα νύχια των ποδιών!

Κλείνω με αγαπημένο τραγούδι που άκουσα πολύ σήμερα, την αιτία της υπάρξης αυτού του blog όπου γράφω :)