Καλάβρυτα, ένα μεγάλο "χωριό" της Πελοποννήσου το οποίο περιβάλλεται από πολλά ελατοδάση και πολλά ζώα τα έχουν σαν δικό τους σπίτι. Όπως κάθε καλοκαίρι έμεινα αρκετές μέρες στο Λεχούρι, το οποίο είναι η ιδιαίτερη πατρίδα της μαμάς μου. Το Λεχούρι είναι το τελευταίο χωριό ανεβαίνοντας το βουνό και περιτριγυρίζεται από βουνά με ελατοδάση. Με λίγη παρατηρητικότητα διαπιστώσαμε πως κάτι "έλειπε" από ένα από τα βουνά. Έλειπαν έλατα. Έλατα χρόνων, έλατα όμορφα και περήφανα που στέκονταν εκεί πριν ακόμη γεννηθεί ο παππούς μου εκεί.
Συγκριτική φωτογραφία ενός σημείου του ίδιου βουνού. Τραβήχτηκαν την ίδια ώρα, με διαφορά 2 χρόνων. Η μία το 2010 και η άλλη το 2012.
Αυτό που με στεναχώρησε περισσότερο από όλα είναι το γεγονός ότι οι κάτοικοι του χωριού ήξεραν για αυτή την οικολογική καταστροφή και μάλιστα μερικοί ήταν και είναι μέρος αυτής. Έχουν σαν κύρια δουλειά τους να πουλούν τα έλατα που παράνομα έχουν κόψει. Κάθε καλοκαίρι πάνε και τσεκουρώνουν την βάση του κορμού τους, μα δεν τα κόβουν. Περιμένουν τον χειμώνα να ρίξει χιόνι, να πέσει βάρος στα δέντρα. Ύστερα αυτά να πέσουν, να ξεραθούν και τον επόμενο Σεπτέμβρη να τα μαζέψουν έτοιμα, ξερά και κατάλληλα για τζάκι.
Κανείς δεν λέει τίποτα όμως.
Φοβούνται; Δεν ξέρω. Το μόνο που ξέρω είναι πως σε λίγα χρόνια θα βγαίνω στην αυλή του σπιτιού μου και θα βλέπω ένα καραφλό βουνό. Όχι μόνο από έλατα αλλά κι από ζωή. Κι αυτό είναι κάτι που δεν θέλω.
Μερικές φορές βλέπουν τόσο κοντόφθαλμα τα πράγματα και καταστρέφουν τόσο τα πράγματα γύρω τους!Τι να πεις κανείς!
ΑπάντησηΔιαγραφήΣε χαιρετώ!:)
αυτό το άθλιο είδος, πανω στον πλανήτη, ο άνθρωπος... έχει καταστρέψει τα πάντα..
ΑπάντησηΔιαγραφήδεν εχει καταλάβει, οτι η φύση, ήδη, εχει στραφεί εναντίον του.
καλημέρα :)